Üç unsur

Aston Villa'nın oyunu değişiyor. Üç unsur var bunu sağlayan oyuncu bazında, ikisi kareye sağdan girmeyi başarmış. Diğeri Downing.

Emile Heskey bugünkü maçta sakatlanıp çıktı. Arsenal maçına iyileşmiş dönerse Aston Villa yenilse bile çok güzel oynamaya devam edecektir, Carew ne yazık ki onun yapabildiklerini yapamıyor.

Wigan necidir derken söylenen pek çok başka şey

Aslında dün değil de ondan önceki gece başlayacaktım bu yazıya. Sınavlar falan bitmiş, öyle bi yazma keyfim de gelmiş. Hep de bakıyorum sadece Aston Villa yazıyorum, ayıp olmasın başka bi şeyler yazmak gerek. Wigan yazmaya girişmiştim, baktım olmadı, bıraktım. Şimdi bi daha deniyorum, sanırım bu sefer olur. Bi de bi ara ciddi bi düşünce-deneme yazısı yazmak istiyorum ki bi köşede bulunsun, hem ayda yılda bi tıklayan varsa futbol dışı konulardaki düşüncelerimizi de öğrenmiş olsun. Dimi ya? İşte din-felsefe üzerine bir deneme planlıyorum. Ha öyle felsefeci adamları sıralayıp da artislik yapmayacağım, zira çok da çirkin bu. Felsefe sahi Politzer'in dediği gibi burjuvalara özel, ayrıcalık gösteren bir kimlik değildir, yalnız felsefeyi zevk haline getiren fizyolojik ihtiyaçlarını giderebilen insan topluluğudur, burası ayrıdır. Aç değilsin açıkta değilsin, beyin jimnastiği yapıyorsun, adı felsefe oluyor. Felsefe, hani şu bilim adı altında yaptığımız etkinliklerden farklıdır. Ek özel çalışma, alet, edevat gerektirmez. Herkes felsefe yapabilir, felsefe bilmek hiç de güzel bi şey değildir, eğlenceli olan felsefe yapmaktır. Ha felsefe bilmek neye yarar, işte felsefe yaparken size yön verir, nöronları harekete geçirir, kafada ampul çaktırır vs vs. Tabi kafada ampul çaktırması farklı farklı olabilir, böyle olması daha makbuldür. Mesela Hegel okuyorum ben, etkilenmekten öte söverim, niye söverim, şu Batı özentiliğimize, batı standartlarını bize uygulamaya çalışmamıza vesaireye kızarım, konudan çok alakasızdır belki de, ama okuduğum bir cümle yetebilir. Niye kızarım? Böyle ne güzel düşünmüş şeklinde düşündüğümüz adamların sokaktakinden pek de farklı olmadığından dem vururum, daha dini reddedemediğini, işin aslı dolayısıyla çocukluk şeylerini reddedemediğini, dolayısıyla aslında yeni bi şeyler ortaya koyamadığını görürüm, o açıdan söverim, biraz felsefe gelenekçilerine söverim. İlla ki bi kalıp aramaya, insanların kendini bi düşünceye, bi gruba ait hissetme amacına söverim, oluşan bu kültüre söverim. Olay budur. Wigan'ın bu konuyla alakası var mıdır? Yoktur. Aman boşverin.

Şimdi ben hatırlıyorum ki Noat Samisa üstat Wigan necidir, ne top oynar ben anlamıyorum yazmıştı. Doğruluğu vardır, keza ben severim bu takımı. Necidir, nereden gelir falan bi bilgim yok, gerçekten araştırmadım, fazla ilgi duymuyorum da. Ama arada şöyle justin.tv'den maçlara göz gezdirirken durup izlemek istediğim bir takım, o yüzden yazmak istiyorum. Takımda ilk dikkat çeken, siyahilerin yoğunluğu, bunu daha önce de dedim Jared Diamondlı iki alt yazıda. Bi de bu arada konudan alakasız, Jared Diamond'la Stephen Jay Gould okunması elzem adamlar, bunu da belirtmek isterim. Sonra dikkat çeken, Steve Bruce döneminden kalma Güney Amerikalılar ile Martinez sonrası gelen alt lig oyuncuları karışımı bir kadro. Bu takım transferde biraz daha farklı davranıyor diğer ada takımlarına göre. Nedeni başkan Whelan mıdır, yine kulüp hakkında fazla bilgim olmadığından atıp tutmak istemiyorum, çok çok ve çokça görüyoruz insanlar yarım saatlik araştırma yapıyor sonra da hakkaten olayların böyle geliştiğini biliyormuş gibi olayları anlatıyorlar. Mış, -muş eklerini eklemeye gerek duymadan yapıyorlar bunu. Misal Paul McGrath diye bir adam var, Aston Villa efsanesi, özelliği takım tarihinin en iyi defans oyuncusu olması, işte İrlandalı olmasına rağmen Afrika kökenleri var vs. Ama ben bu adamdan bahsederken, ne kadar ünlü olursa olsun, işte bizim McGrath falan diye bahsedemem, ne biliyorum ki adam hakkında? Wigan hakkında da aslında fazla bir şey bilmiyorum bu açıdan, ama bildiklerim üzerinden bir şeyler söyleyeyim.

Takımın bir sistemi olmadığı doğrudur, ama bu sistemden ne anlandığına göre değişir. Düşünceleri sözcüklerle imgeleştiririz neticede, kafadan çok farklı şeyler geçebilir, iki farklı kişi aynı sözcüğe yükleyebilir bir anlayışı. Benim kafamda mesela Beşiktaş'ın da bir sistemi yoktur, ama karakteri vardır, bir oyun yapısı. Bu karakteri puana dönüştürürken kimi oyuncuların ayağına bakar Beşiktaş, sistem içinde öne çıkan oyunculardan çok, işte bu sistemin defolarını kapatma açısından oyunculardan birtakım şeyler beklenir. Bunun gerekli olmadığı durumlar da olur, takım karakteri yeterli gelir, oyun son dakikalara sıkışır ve adı önemli değil, Ekrem olabilir bu, Ernst olabilir, bir gol atılır. Bu karakterin sağladığı bir goldür benim kafamda. Bir de bazen hiç bir şey üretilemez ve birtakım şablonların dışında, işte Yusuf'dan, bir başkasından bir şeyler beklenir. Net anlatamamış olmam olası ve Beşiktaş'ı çok iyi analiz edeceğime de güvenmiyorum, Beşiktaşlılara bi özür borcum olsun. Şimdi Wigan'a gelirsek, bu takımın bir sistemi yok diyebiliriz, oyuncuların özellikleri üzerinden bir oyun oynarlar, mesela Scharner'ı atın, sonra Rodallega'yı, ki Hugo takımın en önemli parçası, çok farklı bir şekle girebilir oyunları. Bunun yanında bir karakterden de bahsetmek çok doğru değil, illa bahsedilecekse de inanılmaz çabuk dağılan bir yapıları var, bu söylenebilir. Ve aynı zamanda geriye düştüklerinde skoru çevirmede çok zorlanacaklarını düşünüyorum ben, böyle bir durum gözlemledim takım adına, zihinsel değil, kadro-oyuncu kalitesi vs ile ilgili bir durum. Ve sonra çok önemli takımları yenebilirler, Chelsea'yi yenerek bunu gösterdiler de. Şu var. Aslında performansları hep aynı çizgide benim gördüğüm, ama işte yukarda bahsediklerimle ilintili, bu acayip skorların ortaya çıkmasında ufak ufak şeyler etkili. Geriye düştüğünde çevirebilecek gibi değil bu takım, zaten üstüne basarak söylüyorum, çok kaliteli bir takım olduğunu da iddaa etmiyorum, ama dengede giden bir oyunda, çoğu zaman istediklerini yapıyorlar, istediklerini yapma karşı tarafı bozma da olabilir, karşı tarafın oyununu kabul edip düşük skorlu bir galibiyete götürüş de olabilir. Tottenham maçı özel bi maç, 9-1lik sonuçta Tottenham'ın hayvanlığı Wiganın çabucak dağılıverin yapısından daha çok etkili. Ama mesela sezon başında Manchester United'a, sonra Portsmouth'a da fena yenildiler. Bunda teknik direktör Martinez'in gençliği; takımda böyle bi bayrak adam gibi birinin eksikliği, bunlar etkili olabilir. Zira Martinez fena hocaya benzemese de maç sonu açıklamalarında açık ara karizmasını en az beğendiğim hoca.

Takımda şöyle böyle bir sistemden bahsetmek madem doğru değil, o zaman Roberto hoca oyunculardan ne şekilde yararlanıyor, kimi nasıl kullanmaya çalışıyor, sezon başından beri nasıl değişimler oldu bunlardan bahsedeyim. Wigan daha sezonun ilk maçında ilgi çekti tabi, bizim tuttuğumuz takımı yendiler. Tek tek gidelim, Wigan bize göre o maçı neden kazandı, şunu neden kazanamadı. Aston Villa kaybetti, çok zor değil, daha önce 18238123103 kere bahsettim, takım kopuk oynuyor, forvet çok ilerde kalıyor, orta sahada oyun kuracak oyuncu eksikliği var, ve o maçta da genç adam Delph başlamıştı-sonra pek göremedi formayı. Wigan futbolun gereklerini yerine getirdi, zaten sezona Rodallega'yı en ileriye atarak başlamışlardı, Hugo tek forvet, 5 tane karışık orta saha vardı, oyunu kontrol etmek fazla zor olmadı. İkinci maçı bilmiyorum, ama başa baş giden bir ortanın altı sıra takımı maçında güçleri yetmemiş olsa gerek. Sonra işte 5-0lık Manchester hezimeti, ki bu maçı izledim. İyi oynuyorlardı ilk yarı. Ama şöyle. Wigan'ın saldırmasını beklememek lazım, kastım, ilk yarı oyunu iyi tutmuşlardı, fena da değillerdi. İkinci yarıda çok kısa sürede bitti maç, dağıldılar, dağılma problemini gözlemlediğim ilk maç buydu. Sonra da gidiyor işte, benzer şekilde, istikrarsız bir gidişat. Arada 3-1lik Chelsea galibiyeti ki, burada da işte tamamını izlediğim maçta Chelsea'ye orta sahada üstünlük kurarak, baya baya bi galibiyet aldılar, harika oynadılar.

Hoca farklı şeyler denedi, ama sene başından beri değişmeyen tek isim, gerek görev, gerek pozisyon aldığı alan bakımından Hendry Thomas. Bu arada Melchiot gibi, Figueora (o da sakattı bi süre) gibi adamları saymıyorum, bunları farklı yerlere atması zaten çok fantastik olurdu. Thomas çok mu iyi, değil, en azından Figueroa veya Hugo gibi 1-2 sene içinde takımdan ayrılacak tayfadan değil, fakat hocanın üzerine değişik bir görev yükleyeceği özelliği olmamasından sanırım böyle bir konumda. Çok iyi hatırlıyorum, Scharner'ın geçen seneden beri orta sahada oynamak istediğine dair açıklamaları var, çok çok doğru kullanımıyla, çok nitelikli bir parçaya dönüştü takımda. Somutlamak gerekirse, Fellaini'nin geçen sene Everton'da yarattığı etkinin benzerini başardığını söyleyebilirim, kullanılış açısından da Fellaini'ninkine benziyor. Sezona stoper olarak başlamış olsa gerek, çünkü Villa maçında Gomez'in ortada, Koumas-N'Zogbia'nın kanatlarda olduğunu biliyorum, Thomas-Diame de zaten banko seçimler. Boyce sakat mıydı, yoksa hocanın takdiri miydi, ne yazık ki bilgim yok. Bu 5li orta sahalı yapıda 4-2-3-1'e yakın bir dizilim vardı, Gomez biraz fazla önde kalıyordu, Koumas da oyun kurucu değil, kanatta görev alan ofansif görevli ve ofansif nitelikli oyuncu görevindeydi. Benim hatırladığım, bu takımın topu ileri geçirmekte zorlandığı, bunun da işte bu 4-2-3-1'e yakın dizilimden kaynaklandığı ama top geçtikten sonra ilerdeki dörtlünün baya güzel işler yaptığıydı. Böyle bi düşünce edindiğimi hatırlıyorum. Sonra Koumas ve Gomez düştü, bunda Koumas'ın beklenen etkide olmaması, Gomez'in de biraz narin kaldığı söylenebilir belki. İşte Scharner orta sahaya geçti, Martinez'in yine Gomezle beraber eski takımı Swansea'den getirdiği Scotland takıma girdi, Hugo solda görev almaya başladı. İlk dönemlerde daha çok yerden oynayan bir takımdan, hava toplarında daha baya iyi olan, daha çok bu yöne yüklenen bi takıma dönüştüler. Scharner, dedim ya, Fellaini gibi. Scotland'dan da önce ileri atılan toplarda birinci karşılayıcı gibi oldu, bununla beraber Scotland da hazırlayıcı şeklinde kullanılmaya başlandı. Böyle değişiklikler olmaya devam edecek, ufak ufak. Son maçlarda Gomez de yeniden ilk 11 başlıyor.

Çok nitelikli bir takım değiller ama yine de güzeller. Hugo Rodallega iyice Premier Lig oyuncusu oldu, geçen attığı muazzam golle manşetlik olan Figueroa'yla beraber bir süre sonra başka takıma geçebilirler. Figueroa'nın transferi o attığı golle alakalı değil, geçen seneden beri gösterdikleri var. Birminghamlı Chucho Benitez'i de çok beğeniyorum ayrıca. Fazla gol atmıyor henüz ama çok uzun zaman geçmeden o da iyi bi Premier Lig oyuncusuna dönüşecektir diye düşünüyorum.

Downing döndü

Elindeki oyuncuların özelliklerine göre bir dizilim belirlersin ya da belirlediğin dizilime göre oyuncularını seçersin veya bu belirlediğin dizilime oyuncularını uydurmaya çalışırsın. Oyuncuların yapısına göre bu dizilim bir karakter, bi düzen oluşturur; x takımı ve y takımı, her ikisi de 4-4-2 diziliminde, sahaya üç hat şeklinde, dört kişiden bir hat geride, 4 kişi onların önünde ve iki de en önde şekilde çıkarlar ama sorunları farklıdır, en iyi yaptıkları farklıdır. Genelde takımların işte bu sorunları ve bunun tersi, güzellikleri incelenirken karşılaştırma yapılır, bir önceki yapıyla karşılaştırılır. Herhalde çoğu zaman böyledir, ben bu yöntemi izliyorum. Çünkü takımlar çoğu zaman kimlik değiştirmiyorlar, oyuncu değiştiriyorlar yalnızca ve giden oyuncunun yerine gelen oyuncu bir önceki düzenden bir şeyler götürüyor ve bir şeyler ekliyor, bu da olabilir, ama biz bi öncesine ve sonrasına bakarak işte şöyle iyi olmuş, şöyle kötü olmuş diye değerlendiriyoruz. Bu tarz bir karşılaştırmayı Sunderland için şu an yapamayız. Seneye olabilir belki, deriz ki, bu düzeni iyileştirmek için şu bölgeye şöyle bir oyuncu almak uygun olur. Sunderland daha öncekinin üstünü çizdi, yeni bir şeyler yaptı çünkü. Bu yeni bir şeyleri anlamak, neler gerektirip gerektirmediğini kestirmek biraz daha zaman alabilir. Hocanın aklında ne olduğunu çok az kestirebiliyorsak, z transferi kötü oldu demek de yanlış olur o zaman. Biraz zaman geçince hocanın aklındakileri, yani takımı, takım hocanın aklındakilerinin yansımasıdır, anlarız; daha sağlıklı yorum yapılabilir. Tuncay, Stoke City'e transfer olduğunda, Pulis acaba oyuncu karakterinde değişikliğe mi gidecek, bunun sonucu olarak da Stoke'un oyun yapısı biraz yontulacak mı acaba diye düşündük. Hocanın aklında böyle bir şey yokmuş, o zaman bilemedik, Pulis'i de pek iyi tanımıyoruz. Sir Alex'in transferleri için iyi veya kötü damgası yapıştırmak, yani kendimizce böyle bir değerlendirme yapmak ve başarılı olmaksa daha kolay, az-çok kestirebiliyoruz sonuçta.

Buradan Aston Villa'ya geldim. Yazın Barry ayrıldı; yerine Delph geldi ve Downing geldi. Barry'nin yokluğu yaratacılıkta, orta sahadan gol katkısında, orta saha direncinde sorunlara yol açtı. Bu üçünü de yapabilen ama niceliğinde farklılık olan Delph, Barry'nin yerine konsa ve başka değişiklik yapılmasa, çok iyi bir hamle olmazdı belki de, Delph şu an Barry seviyesinde katkı veremiyor keza. 4-3-3 dizilimindeyken en verimli haldeydik ama illa ki bir üst aranacaksa, NRC'den becerilerini geliştirmesini bekleyebilirdik, veya Sidwell'den yeni opsiyonlar istenebilirdi, mesela bu sene ceza sahasına kafa toplarına çıktığı oldu, böyle bir güzellik sunması beklenebilirdi. 4-4-2'ye geçilince ben sevinmiştim, daha verimli olacağını düşündüm, ama olmadı, takımın fizik-zihin gücü bir sezonu daha kaldıramadı, ama verimsizliğin nedeni sahaya dağılıştaki sorundu. Halen de öyle. Top rakipteyken birbirinden inanılmaz uzakta oynuyor takım. 8 kişi yürürken, pozisyon bilgisi konuştururken, 1-2 kişi de oraya buraya koşup gereksiz yoruluyordu. Benim kıstas alacağım geçen sezonun ikinci devresi olmaz, o Arsenalleri yendiğimiz dönem olur. Bu seneyle ilgili yazdıklarım malum. Elemanlar birbirine biraz yakın oynayacaksa 4-4-2 tercihimdir, tersi durumda 4-5-1 iyidir ama Young'a göre çok daha da iyi olabilir, peki acaba 4-2-3-1 nasıl olur? Ashley Young şükür ki geri döndü. West Ham maçında orta açayım derken sezonun en güzel golünü attı, ama bundan öncesi de var. 2-3 maçtır gayet beğeniyorum, dün maçı kesik kesik izledim, ama o arada yakaladığım bir iki hareketi var ki 4-2-3-1 konusunda heveslendirici oldu. Bu maçtan öncesine gidersek, Young taç çizgisinden uzaklaşmaya başladı, ortaya geliyor, top takibinden gol yapıyor, daha az saçma çalım deniyor vesaire. Tek forvet oynanacaksa Young'ın gezici olması çok çok önemli, yoksa Birmingham City maçındaki gibi Agbonlahor'a, Sidwell'e ortalar yapar dururuz, iş Milner'ın çabalarına kalır. Agbonlahor sabit forvet değil, onun boşalttığı alanlara, Milner'dan başka 1-2 oyuncunun daha girmesi gerek. Şimdi paragrafın başında yazdığım üç eksikliğimize dönüyorum: yaratacılık, orta sahadan gol katkısı, orta saha direncinde sorunlar. Eğer Young şu gidişatını sürdürürse, öndeki dörtlü çok goller atacaktır, gerçekten böyle olacaktır. Downing zaten joker oyuncu, her yerde oynar, Young'ın tekniği, Milner'ın atletikliğinin yanına yaratıcılık ekler, kafası çalışan oyuncudur. Şayet Downing ve Young, kendilerine alan yaratıldığında ve kendileri de kendilerini doğru şekilde kullandığında çok verimli olacak oyuncular, Milner da bunların biraz dengeleyecisi gibi, hücuma gereken katkıyı verir, orta sahaya da yardımcıdır, candır. Mesela dün Downing girdikten sonra Young daha sık ortaya geldi, 72. dakikada olması lazım, ayağının üstüyle çok güzel bi pas attı, orada bir oyuncu duvar oldu ve sanırım Agbonlahor da yaptığı koşu sonrası kaleciyle karşı karşıya kaldı. Gol olmadı fakat güzeldi, Aston Villa'nın ortadan yaptığı her hücum değerli benim için. Gabby'nin daha temiz gol vuruşlarına ve daha iyi bir tekniğe ihtiyacı var. Umarım bu konuda kendi kendini geliştirir, zira O'Neill'dan oyuncunun teknik-yaratıcı yönüne katkı yapmasını beklemiyorum. Ne yazık ki böyle. Sonuç olarak Gabby'nin arkasındaki bu üçlü toplamda 15 golü çok rahat bulacaklardır ve 4-2-3-1 de cepte güzel bir seçenektir. Hatta Heskey'nin gol atması da bunun kadar güzeldir.

Wigan, Birmingham City ve Sunderland

Yeni bir yazıya geçmek uygun olur diye düşündüm, Aston Villa kısmı fazla uzun olmuş şayet.

Bu aralar Jared Diamond'ın Tüfek, Mikrop ve Çelik kitabına merak saldım. Tübitak yayınlarından çıkma kitap, ben 10 milyon gibi harika bi fiyata edindiğimde 19. baskıyı görmüş durumdaydı. Neden Amerikalılar Avrupa'yı keşfetmedi de Avrupalılar Amerika'yı keşfetti sorusunu soruyor, buna cevap arıyor. Erich von Daniken kafasında biri değil, böyle bir şey beklememek lazım, ilgi çekici bir kitap. Wigan takımını gördükçe, o zencilerin paket yapılıp gemilere tıkıldığı, oraya buraya yollandığı dönem geliyor aklıma, hele Scotland soyadlı, Thomas soyadlı zencileri falan duydukça. Gomez'in de ilk 11'in banko ismi olmadığını hesaba katarsak, kaleci ve Scharner dışında kadronun tamamı siyahi. Benim ilgimi çekti bu durum. (Irkçılık yok, tespit ve garipsemeden bahsediyorum sadece)

Gerisini sonra yazayım, bi anda sıkıldım. Scharner'ın takımdaki rolü acayip, bunu söylemekle yetineyim şimdilik, bir de, Hugo'ya hayranım. Kendisi, Pizarro'ca kesilen Inkalılara pek bir benziyor gibi geliyor bana ayrıca, Afrika'dan gelme zencilere hiç benzemiyor.

Bir de, bence sezon sonu sıralaması şöyle olacak.

1-Arsenal
2-Manchester United
3-Chelsea
4-Aston Villa
5-Liverpool
6-Tottenham
7-Manchester City

Aston Villa, Wigan, Birmingham City ve Sunderland

Sürekli ve sürekli aynı şeyi yapıyorum ama bir kez daha kendimi tekrar edip O'Neill'ın dördüncü senesine başladığı takımın karakterinden bahsedeceğim. Bir süredir yeni bir Aston Villa yazısı girmek istiyordum, artık bugün bunu başarmak lazım.

Aston Villa az önce ligdeki dokuzuncu maçını tamamladı. 5 galibiyet alındı, 2 beraberlik ve 2 mağlubiyet var. İlk haftada Wigan'a karşı, Villa Park'ta yenildi takım ve deplasmanda Blackburn'e. Beraberlikler Manchester City ve Wolves maçlarından. 5 galibiyetten biri Villa Park'ta Chelsea karşısında, diğeri Anfield'da Liverpool, bir tane de Second City Derby galibiyeti. Ligde atılan 13 golden 9'u duran toptan. Şimdi benim bir tezim var ve şu maçları kısa kısa değerlendirerken, bu ilk paragrafa geri döneceğim, haklı çıkmaya çalışacağım.

Taaa en başından beri söylüyorum. Bu 4 yıllık yapının bir süredir sorunu kurgusal açıdan birlik ve beraberliği yakalayamamak. Aston Villa; Birmingham City gibi bir hareket eden takımlara karşı çok zorlanıyor. Buna neden olan karakteri. Takımların ne kadar iyi ne kadar kötü olduklarını belirlerken, bu karakter mevzusu ciddi sorunlar yaratabiliyor, ülkemizden Beşiktaş iyi oynadığında bile bazı kesimler tarafından beğenilmeyebilir, çünkü Beşiktaş'ın iyi oynaması demek, maçı son yarım saate taşımak demek. Bazıları bu karakteri beğenmeyebilir, çıkış noktaları da Beşiktaş'ın büyük bir takım olduğunu söylemeleri olacak. Bir karakteri yıkmak gerçekten uzun zaman alabilir, öyleyse bu karakter üzerinde oynamalar yapmak, bu karakteri daha iyi şekillendirmek benim tercihim olur. Yani şöyle ki, Aston Villa bir sonraki transfer döneminde paraya kıyıp bir oyun kurucu orta saha alsa, uzun top oyununu tamamen bırakıp günümüzün üst sistemi tek pas-hızlı pasa dönmeye çalışsa öyle sanıyorum ki netice alamaz. Belki iyi oynar, keyif verir ama netice alamayabilir. Pragmatikliği bir kenara bırakır çünkü, 1966 Dünya Kupasında Brezilya'nın düştüğü durumlara düşer. Bu yeni oyuncunun varlığı, oyunu daha iyi kontrol eden ve farklı işler bekleyeceğiniz yeni bir oyuncuya sahip Aston Villa'ya olanak sağlar ama ilk etapta bu oyuncunun görevi Petrov gibi harika, uzun veya çabuk paslar atabilmek olmalı. Arda gibi ayağında topu tutmamalı, bir yandan Sidwell gibi fazlaca düz pas yapmalı ama bir yandan da takımın fazlaca sıkıntısını çektiği, ortadan hücum etme alternatifi doğurmalı ve oyun sete sete dönerse bir seçenek sağlamalı. Aston Villa hızlı oyunda çok iyi, geçen sene en iyiydi ve halen de iyi, geçen seneki başarısını ve bu seneye taşınan galibiyetleri hızlı oyununa borçlu. Baktığında Liverpool da çok hızlı oynuyor ama bunu top taşıyan oyuncularla değil, hızlı paslarla sağlıyorlar. Ama şu var ki, Aston Villa'nın bir sorunu var ve önemli bir sorun bu. 11 kişi hareket etme olgusu bir türlü her maçta sağlanamıyor, kötü oynanan veya zor kazanılan maçlarda hep bu sorunu görürsünüz. Arsenal 8-9 kişiyle aktif hücum yapıyor mesela, bu 11 kişi hareket etme konusunda çağ atlamış bir takım. Onlar bu konuda çok iyiler, çünkü herhangi birinden farklı seçenekler sunabilen oyunculara da sahipler aynı zamanda. Bizim oyuncularımız o kadar iyi değil ama hep beraber hareket ettiğimizde harikayız. Yine bir yaratıcı orta sahamız yok, yine derinden ortalarla gol aramaktan başka vizyonumuz yok, ama harikayız, çünkü güç-hız karakterini ortaya koyabiliyoruz. Bazı takımlar belli konularda özelleşerek, kopuk bir oyun yapısıyla başarıya ulaşıyorlar, bazılarıysa dengeli bir kadro içinden beklencek ufak-tefek günlük katkılarla. Sunderland aykırı yapısıyla fark yaratıyor örneğin, ben Sunderland'i, Chelsea maçındaki Sunderland'i sevemedim. Sunderland iyi bir takım mı derseniz, işte neye göre iyi? o günden bugüne yapı çok gelişmiş ama ana hatlarını korumuştur düşüncesinden yola çıkarak, oyun yapısı tatmin etmeyebilir ama bu kötü olduğu anlamına gelmez derim. Dengeli bir kadrodan bir oyuncunun sağlayacığı farklılıkla sonuç arayan, daha az riskli takımlar da pek tabii saygıyı hak ediyor, Birmingham City gibi, Wigan Athletic gibi. Özellikle Wigan'ı çok seviyorum, bu sene özenle izlediğim takımlardan biri.

Ve Aston Villa'yla başlıyorum. Öncelikle, bu 11 kişi hareket edememe mevzusunun çözümü 4-5-1 değil. Çözüm olarak 4-5-1'i sunmak ikinci yapı üzerine, az risksiz olan üzerine bir yapı inşa etmek demek, 4-4-2'deyse, herkesin herkes adına daha fazla çalışması gerekiyor sadece, bu da efor gerektiriyor, ama neticede çok daha komple bir takım ortaya çıkıyor 4-4-2'de. En ilerideki oyuncuyu destekleyecek bir ikincinin olması ve kanat oyuncularına gereğinden çok daha fazla yüklenilmemesi, daha güzel hücumlar izletiyor bize, ve bana. Benim 4-4-2 beğenimin ilk nedeni, daha komple bir oyun sunması o halde. İkinci nedeniyse, tam faydalı olan bir üçlü orta saha yaratamamamız. Sidwell hiçbir şey yapmıyor, tamamiyle, hakkaniyetiyle, hiçbir şey yapmıyor. Hiçbir şey yapmaması; bir ikili orta saha elemanı olmasıyla, dolayısıyla görevinin oraya buraya koşup, arada ayak, arada kafa, arada dirsek uzatmasıyla ve başka bir şey yapmama zorunluluğuyla nötrleniyordu. Biz Petrov'u neden beğeniyorduk? Bu adam ayrıca çok iyi pres yapıyordu, harikalığı buradaydı, bizim iskeletimizin 3 temel parçasından biriydi. Agbonlahor-Young-Petrov. Sonra bu üçlüye James Milner da katıldı, ama Milner bu iskeleti değiştirmedi, birtakım eklemeler yaptı. Şöyle ki, geçen sene 4-4-2 veya 4-3-3 de denebilir o size kalmış, geçen seneki düzende ortada Petrov-Barry, solda Young, sağda NRC oynardı. Bizim bu 11 olarak hareket edememe problemimizi bir nebze telafi ediyordu. Şöyle ki, orta sahada bir üçüncü gibi olduğundan, bloklar arası kopukluk olsa bile topun gidiş gelişleri daha az oluyordu. Milner, Reo-coker'ın verdiği katkıyı veriyor, takımın açık ara en çok koşanı, her maç böyle, her yere koşuyor, her işi yapıyor, geriden gelip top da alıyor. Yani NRC'nin yaptığı işlerin pek çoğunu yapıyor. Bunun üzerine aktif bir hücum oyuncusu olma özelliğini kullandırıyor, bu açıdan katkı yapıyor, hücumlarda aktif olarak rol alıyor ve özellikle 4-5-1'de Gabby'nin yanına sokulan bilhassa adam olup, kat ettiği alanlar bakımında supporter gibi oynuyor. Her işi yapıyor yahu. Ama bizim yapımız Milner üzerinden dönmüyor, dediğim gibi Petrov-Young-Gabby üzerinden dönüyor, daha çok da Petrov-Gabby. Young, yüzlerce binlerce kez söylediğim gibi çok uzun zamandır çok kötü oynuyor, keskinliğini ciddi biçimde kaybetmiş durumda. Keskinliğini kaybetmek demişken neyse ki Arda Turan kafa yapısında değil, çıkıp da ben milliyetçiğim ayaklarına yatmıyor. Arda Turan'dan nefret etmiyorum belki, aslında kimseden nefret etmiyorm, nefret kıskançlığa pek yakındır çünkü, ama o adamı hakkaten hiç sevmiyorum, Emre'lik görüyorum, daha çok Belözoğlu'luk görüyorum. Galatasaraylılık ayaklarına yatmakla olmuyor, zaten şu takımın sevdalısı olma olaylarına da aşırı derecede kılım. Takıma bağlılık, takıma laf edildiğinde ayaklanmakla olmaz, seyirciyle yapay değil gerçek bir bağ kurarsın, gerekirse sahada ağlarsın Milosevic gibi, şu abiye laf ettirmem gibi söylemlerle, şunla bunla olmaz. Her neyse. Ashley Young yaklaşık 1 senedir, düzenli olarak iyi orta açamıyor, adam geçemiyor ve çokça pas hatası yapıyor. Yine daha önce söylediğim gibi, bunda açık alanlar bulamaması, oyunun eskiden olduğu kadar mecburi olarak sol kanada yıkılamaması da etkili, ama bunun dışında da çok bariz bi düşüş var Young'da. Bu yazının ilerisinde değineceğim, Young, Chelsea maçında nasıl kullanılması gerekiyorsa aynen öyle kullanıldı, güzel de oynadı, önemli işler de hakkaten yaptı, sevindirdi, ama maçın adamı olamadı, hatta yaptığı pek çok olumsuzluk vasatın biraz üstüne çekebilildi toplam performansını. Young, keskinlikten çok uzak, bir oyuncunun bir kere adam geçip, sonraki iki pozisyonda topu kanatlı hayvanlara atması hoş değil. Daha iyi bir oyuncu olması için, daha çok içeri kat etmesi, daha verimli oynaması gerek, fazlası değil, belki bir de daha iyi şutlar atmayı öğrenebilir, böyle bir özellik de edinirse gerçekten de Ronaldo'nun boşluğunu, yani bu boşluğun yarısını doldurur.

Efenim, şimdi kafama estiği gibi yazdığımdan konuyu saptırıyorum, unutup gidiyorum. Petrov'un rolünü mutlaka anlatmam gerek sizlere. Evet bizim oyun karakterimiz tamamen Petrov ve Agbonlahor üzerine dayalı. Petrov olmadığında NRC-Sidwell defansif açıdan fena olmuyorlar ama ya o pasları atabiliyorlar mı? Hayır. Bu iki oyuncunun güzelliklerini somutlaştırmak adına birer örnek veriyim. Petrov, geçen senenin bilmem kaçıncı haftası, ama sonlarda bir hafta, Macheda'nın kendini tanıttığı hafta. 4-4-2'e yeni geçilmiş bizim takımda, Manchester'ın eksiği çok, hava toplarında zorlanıyorlar, çünkü hatırladığım kadarıyla stoperde O'Shea falan oynuyor ve Manchester çok kötü ayrıca. İyi oynamıyor. Skor 1-1, ama tüm bu durumlara karşın Manchester yükleniyor, 9-10 kişiyle bizim yarı alanda. Top Ronaldo da, kafayı kaldırıyor falan filan. O arada Petrov kapıyor topu, çok az sürüyor ki en uygun an gelsin, o an gelince harika açılı bir pas atıyor Young'a, Young sürüyor, sağdan kopup gelen Agbonlahor içerde topla buluşuyor, kafayla atıp 2-1 yapıyor. Agbonlahor'un bilmem kaç maç üst üste gol atamadığı döneme denk gelir, taraftarlarca yuhalandığı dönem. Sonra düne gidelim. Yine aynı şey, Stiliyan abimiz, yine o şok preslerinden birini yapıyor, hemen Heskey'i görüyor, Heskey de çok güzel bi karar verip hemen Gabby'i, ve gol oluyor. Böyle yani, hep bu şekilde. Aston Villa'nın oyunu fiziksel özelliklere dayanıyor, uzun boylu güçlü adamlar, bol bol koşanlar vs vs. Taç atarken bile bekliyoruz, bekliyoruz ki oyuncular iki pasta boş alan bulacak dizilime yerleşsin. hep böyle, biri kafayla indiriyor, diğeri hemen tek pasla ötekini görüyor ve ötekinin önü boş oluyor. Bazısı bunu pasla yapar, biz böyle yapıyoruz. Geride beklemeyi kabul ettiğimiz maçlarda, dolayısıyla büyük maçlarda zaten harika işliyor bu karakter. Çok da iyi bir defansımız var, hele ki Collins, müthiş bir oyuncu. Benim defans oyuncusundan en çok beklediğim agresiflik desen var, dalıp gitme yok, topla münasebet iyi, topu görünce korkma yok, uzun paslar yerini iyi buluyor, o neydi lan dedirtiyor, en önemlisi, gerek Dunne gerek Collins, sadece yapmaları gerekenleri yapıyor. Güzellikleri burada. Young'ın feyz alması lazım. Rakibe baskın geldiğimiz maçlardaysa bunu uygulayamıyoruz, o açık alanları pek de bulamıyoruz çünkü. Ben bu konunun çözümü nedir, buna geçicem ama ondan önce Gabby'den de iki hayvanlık örneği veriyim. Geçen seneki Arsenal maçlarından birinde, ikisi de senenin en güzel maçları arasındadır, Gallas'a kaç yüz metreden yetiştiği bir pozisyon vardır ki, sanırsın futbolcu değil atletizmci. Bir benzerini geçen hafta Villa Park'ta gördü herkes, 70-80 arasında bi dakikada, Ashley Cole'den yine metrelerce geride Gabby, Cole de artık dışarı gidecek diye bırakıyor, ne biçim bi depara kalktıysa, gitti taç olmasını engelledi, devamı çok tehlikeli pozisyon oldu. İşte bizim hücumlar, böyle bi anda hızlanmaya dayanıyor, böyle açık alan buluyoruz ve böyle etkili oluyoruz. Bu karakterin en önemli devam ettiricileri de Petrov ve Agbonlahor.

Büyük maçlara daha bir konsantre çıkıyor takım, haliyle, insanoğlunun huyu böyle. Herkes her yere koşturuyor, çabalıyor vesaire. İşte bu tip maçlarda o bir vücut halinde hareket edememe huyumuz ortadan kalkıyor, ben bizim savunmanın orta saha kadar geldiği, hücumcuların gerilere yardım ettiği, Milner'ın ceza sahasından top çıkardığı, tüm bunlar olurken Petrov'un da ceza sahası önlerine geldiği maçları çok seviyorum, hatta daha çok. Alan daraltınca, top hep bizde oluyor zaten, böylece çok uzun top oynuyoruz, topu fazla ayağımızda tutamıyoruz fikrinin de üstü çizilmiş oluyor. Mutlaka alan daraltmamız, herkesin daha fazla şey yapması gerek ki iyi oynayalım. Evet, iyi oynayalım. Her maç iyi oynamamız gerekmeyebilir ama iyi oynamanın formülü işte bu, gerek 4-5-1'de, gerek 4-4-2'de. Petrov mesela dar alanda o kadar etkili bir oyuncu ki. Ayrıca şunu da söyliyim, her özelliği vasatın üzerinde bu adamın. Çalım da atıyor, bunu yapabiliyor kesinlikle, şut da atıyor ki, en güzel gol seçilen malum bir golü var, ama yeterince serbestliği sağlayamıyoruz bu adama. Her hücumumuz ayrı ayrı değerli olduğundan, az şut kullanıyoruz, bu serbestliği tanıyamıyoruz takımın bilhassa şut çekebilen oyuncusuna. Alan dar olunca Petrov o müthiş top çalma özelliğini gösteriyor, rakip oyuncu onun çemberinin içindeyse mutlaka alıyor topu. Fakat kopuk oynadığımız maçlarda, ki bu maçlar işte Wolves maçıdır, veya Blackburn, kimse geri koşmaz veya savunma hep geride bekler, Petrov kayboluyor ve inanılmaz yoruluyor. Kayboluyor çünkü, 30 değil de 60 metrede oynamak zorunda kalıyor mesela ve yapabileceği tek şey o alanları pozisyon bilgisiyle kapatmaya çalışma oluyor, o ölümcül müdahelelerinden yoksun kalıyoruz. Ha Sidwell için n'oluyor? Hiçbir değişiklik olmuyor, çünkü hiçbir şey yapmıyor kendileri. İşte o boş alanları kapatmaya çalışıyor Sidwell, sanki topu her alışında Curtis Davies veya Carlos Cuellar vari bir telaşa kapılıyor, basit paslar oynuyor genelde. Bir orta saha oyuncusunun minimum yapması gerekenleri yapıyor, bu açıdan, oyunu basit oynadığı ve yapması gerekeni yaptığı söylenebilir ama adam silik yahu, br şey katmıyor yani. Onun yaptığı her şeyi daha da iyi yapabilen bir NRC varken, ben anlamıyorum, sahiden ne işe yarıyor? Daha önce hiçbir şey yapmıyordu, dünkü maçta bir de anlamsız penaltıya neden oldu, iyice gözden düştü. Sidwell'in sunduğu tek seçenek uzun boyu sanırım, özellikle 4-5-1 oynadığımız dönemde Scharner vari bir görev üstlenip ceza sahasına sızar, orada kafa topu beklerdi. Dünkü maçın ikinci yarısının ilk dakikasında Young'ın bir ortası vardı, Sidwell içeri kat etti, ama çok zayıf vurdu, golü yapamadı. Genel anlamda Sidwell'i hiç beğenmiyorum.

Çözüm nedir denirse, İngiltere için yaptıklarını bizim takım için de yapabilen bir Heskey, Carew yerine düşünülürse iyi olacaktır. Ama bundan önce, bloklar arası mesafenin kısaltıldığı maçların çoğalması ve benzeri şeyler gerek. Her maçta iyi oynanması gerekmiyor, bunu sadece Aston Villa'dan değil, herhangi bir başka takımdan beklemek de haksızlık ama seviyenin aşağıda tutulan maçlarda ortaya konan karakterin değişmesi gerekiyor olabilir. Belki bu tip maçlarda, favori olup olmadığımıza dikkat etmeden daha fazla geride bekleyebilir, maçın son yarım saatine enerjiyi saklayabiliriz veyahut maçın başında bir tempo yakalanıp sonlarına doğru skor korunmaya çalışılabilir, ki bu ikinciyi yapmayı daha çok tercih ediyoruz. Bununla beraber, bazen yeni oyuncuları da izlemek istiyorum, yeni oyuncunun takıma girmesinin oyuncuda sağlayacağı motivasyon, bu tip, kolay, çekilmez ama 3 puanın alınması zorunlu olan maçların aşılmasında tetikleyici olabilir. Mesela önümüzdeki 1 hafta için de 3 ayrı maç oynanacak, üçü de deplasmanda, bunlardan biri ilk haftalardan kalma erteleme maçı diğeri de Sunderland'e karşı kupa karşılaşması. Beye'yi, mümkünse Guzan'ı ve kesinlikle Heskey'i, ayrıca Reo-coker'ı bu maçların herhangi birinde ilk 11 başlamış görmek istiyorum. Uzun vadede Petrov'u ikileyecek olan Delph olacak, sağ beki de mutlaka Luke Young alacak. Bir kanat savunma oyuncusunun, stoperden dönme olmasını hiçbir zaman sevemedim. Beklerin illa ki ofansif olarak harika olmaları gerekmiyor, ama stoperden bek yapılanlar, benim hiç hoşuma gitmiyor. Cuellar gerçekten iyi oynuyor mesela, ama o sağ tarafta olmuyor işte, yani Young varken olmuyor. Her neyse. En sevdiğim bek tipi, ne savunmasıyla ne hücumuyla, atletikliğiyle öne çıkandır. Şu ana kadarki bölümde sezonun en iyi oyuncusu Collins, sonra Milner-Dunne-Agbonlahor-Petrov geliyor. Bu dördü birbirlerine üstünlük kuramadı benim nezdimde.

Tüm bu karmaşayı düzenlemek için ikinci paragrafa dönüyorum şimdi. Tekrar edelim. İstatistik gösteriyor ki nispeten zor maçlarda galip gelmeyi bilip kolay olanlarında zorlanıyor, hatta kaybediyoruz. Kaybedilen maçlar incelendiğinde ikisinde de 4-4-2 dizilimiyle sahada olduğumuzu görüyorum, Manchester City beraberliği bir yana -ki o maçta da 4-4-2 vardı-, berabere kalınan maçta da yine 4-4-2 dizilimi karşımızda. Sorun 4-4-2 midir peki? Ben hayır diyorum. Nedenini yukarıda açıkladım, buna belki de gereksiz bir somut dayanak noktası oluşturmak gerekebilir, o halde 4-4-2 düzeninde kazanılan Chelsea maçını gösteririm. Bu durumda, bu mağlubiyetlerle dizilimin bir alakası var mı, yoksa her şeyi anlamlandırmak gerekmiyor, tesadüf de olabilir mi? Bunu biraz irdelediğimizde, 4-4-2 diziliminde ortaya konan oyunda, takımın sahaya dağılışında sorunlar yaşandığını, defans-forvet boşluğunun çoktan daha çok olduğunu, orta sahanın edilgenleştiğini görüyoruz. Ama sonra yeniden Chelsea maçına dönünce aynı dizilimin farklı şekilde sahaya aktarılışıyla şapka çıkarttığım bir futbolla karşılaşıyorum. Ve sonuç olarak, kolay maçlarda oyunu daha rölantiye oynamaya çalışmamız sırasında 4-4-2'nin sorun yarattığı, ama sorunun 4-4-2'de olmadığı sonucuna varıyorum. Buradan, sözü geçen maçlarda orta sahayı daha kalabalık tutup daha rahat oynamanın bir çözüm olacağı çıkarımında bulunuyorum ve bir diğer çıkarımım da bu tip maçlarda, tempo tutturmayıp kazanmak istediğimiz maçlarda özellikle duran toplara daha fazla konsantre olmamız gerektiği oluyor. İpleri biraz salıverdiğimizde, O'Neill'dan da genelde maç içi hamleler görmeyiz, rakip biraz iyiyse bizi yenmeyi başarıyor. Wigan ve Blackburn çok iyi takım değiller, ama bizim şartlarımızdaki takımlara karşı her zaman çok tehlikelidirler, özellikle de Wigan. Çünkü Wigan dengeli bir takımdır, bu takımı bir adım öne taşıyan da Hugo Rodallega'dır. Aykırı bir yapıları yoktur, tabi aykırı yapıdan ne anlandığı önemli ama benim anladığım, belli alanlara özel olarak yoğunlaşmaktır. Wigan pek çok maçta benzer oyunu ortaya koyar, neticeyi birtakım maç içi dinamikler, Rodallega'nın oyunu veya Rodallega'nın varlığı ve duran toplar belirler. Bu yüzden Wigan her maçı kazanamayabilir, ama bazı özel maçları kazanmaları, Chelsea'yi yenmeleri ve Aston Villa'yı yenmeleri bu karakterlerinin bir sonucudur. Martinez hakkında pek bir şey bilmiyorum ama takımını sevdiğimi söylemem gerek. Şimdi de başlıkta geçen diğer üç takıma değinme vakti...

Saat, 13.10, 25 Ekim.

Devrim demişken...

Pek çok Galatasaray blogu var. Bu blogların içeriklerine ithafen bir not düşmek istiyorum.

Devrim sözcüğünün kullanmasından çok, gerçekten çok rahatsız oluyorum. Teknik direktörümüz Rijkaard değil Skibbe, yardımcısı da Neeskens değil Ümit Davala olsun, bir de meşhur kondisyonerimiz olmasın. Bu durumda devrim ağza alınmazdı. Devrim, Rijkaard-Neeskens-Roca üçlüsünün varlığından ileri geliyor o halde, doğru mudur? Bu kısma katılıyorum. Böyle bir üçlüyü barındırmak, taraftar için çok sevindiricidir, harikadir, hatta devrim diyelim tamam. Ama devrim bundan sonrasını kapsamıyor, şu kadar pas yapmışız, şu kadar hızlı yapmışız, bunlar devrim kelimesinin karşıladığı muntazamlıktan uzak. Sahadaki oyunun devrim kapsamına girmesinden rahatsızım. Teknoloji daha etkin kullanılıyor, kullanım alanları ülkemizde gittikçe daha hızlı genişliyor ve sahada olanlar bu araçları kullanarak daha da irdeleniyor, hikayeler yaratılıyor. Her maçın hikayesi varsa bazısı uzun bazısı kısa olur. Bugüne kadarkiler kısa olmalıydı, fazla abartılmamalıydı belki de, ben böyle düşünüyorum. Skibbe'nin ekibi, bu bir elemanlı küme, Rijkaard'ın sahip olduğu rahatlıkta değildi. Güvenle getirilmediğinden, çabuk gönderildi. Dört aşağıdaki yazının ilk paragrafı şöyle der.

Diyeceğim şuydu asıl, tamam istikrar çok önemli de, o zaman doğru adamı seçtiğinize inanmanız gerekiyor. Ya da aslında inanmaktan çok güvenmek gerek. Güven olduğu sürece hiçbir teknik direktör kovulmaz, ölene kadar mesleğini sürdürür. Başka kulüplere gitmez mi derseniz, gidemez, ütopik olaylardan bahsediyoruz, eğer herkes iş başı yaptırdığı teknik direktöre güvenseydi, kimse başka takıma da geçemezdi. E hepsi dolu canım! Tabi her takım çok ciddi planlı, programlı değil. Teknik direktöre herhangi bir çalışan gibi bakılınca 2 hafta sonra gönderilmesi doğal. Güven yok ki çünkü, e geleceğe yönelik bir hedefle de almıyorsunuz sonuçta. Denizlispor Erhan Altın'ı çok beğenerek aldı da hayal kırıklığına uğrayıp da mı gönderdi? Yoo. Bu olmadı, ötekini dene. E demek ki işi baştan yanlış yapmışsın. Şimdi teknik direktörler de farklı farklı tabi. Yatırım yapan takımların alacağı teknik adamlar farklı, asıl bunlarda sabır gösterilmezse saçmalık. Şimdi o yatırım yapan takımların yerine Aston Villa'yı, bunlardanın yerine de Martin O'Neill'ı koyun. Bu adama haksızlık etmeye başladığımı fark ettim.

Skibbe'nin getirilişinde heyecan ve beklenti vardı, ama güven yoktu. Her teknik adam atanışında elle tutulur bir beklenti vardır, dersin ki mesela bu adam iyi oynatmaz ama ligde tutar, Alex McLeish gibi. Bu hoca, görev hocasıdır bir nevi. Takımı teslim ettiğiniz kişi değildir. Teknik direktör mertebesinde olan kişilerden biri takımı teslim ettiğinizdir, diğeriyse bir hedefi gerçekleştirmesini beklediğiniz. David Moyes'a Everton takımı teslim edildi, şimdi baktım ki 7 yıldır kentin mavi yakasında ve bu dönemde ligden düşme tehlikesi bile yaşadı takım, hoca değişmedi. Ben Moyes'ı çok severim, en sevdiğim teknik direktördür. Komple bir teknik direktör, İngilizlerin old-school dediklerinden değil, yeni nesil bir hoca. Yeni nesil hoca deyince, olayı futbol içi unsurlarla çözmeyen (futbol içi unsur derken taktik dışında farklı yollara başvurmak, motivasyon vs. Gerçi motivasyon çok iyi ve önemlidir, uygun bir örnek olmadı ya neyse.), baktığınızda ya bunun futbolcuğu çok iyiydi demeyi aklınızdan çıkardığınız, transferleri, taknik manevraları, oyuncu yönetimi, bunların hepsinde vasatın üstünde bir insan geliyor aklıma. Everton'a hiçbir zaman ikinci takım gibi bakmadım, ama Moyes'ı çok seviyorum. Michael Skibbe'ye gelince, kendisine görev yüklenen hocanın sıkıntısını yaşadı bu bağlamda. Halbuki yapmak istedikleri, takım teslim edilen hocadan beklenecek şeylerdi. Sürekli söylendi durdu, Barcelona şu kadar gol yedi, sonra şu kadar attı, alışma dönemi hep olur, Rijkaard'la şu kadarıncı da olsak devam etmeliyiz, destek vermeliyiz vesaire. Bu güvendir, haklı bir güvendir. Benim eleştirim, Rijkaard'a güvenilmesine veya burası Rotterdam değil vari yorum yapanlara çıkışanlara değil. Ben oynanan oyunun büyütülmesini anlamıyorum, insan psikolojisine olan eğilimi arttırıcı bir etki yapıyor şu Rijkaard sonrası yazılanlar. Skibbe'nin Rijkaard'dan eksisi var, artısı var, konu bunlar değil. Sorun şu ki bu takım basbayağı Skibbe'nin bıraktığı takımdan farklı değil, ha bir de moral olarak düzelmiş halde. Şu an için böyle. Bir daha söylüyorum ki, şu an için. Şu an için benim objektif Galatasaray bloglarından beklediğim; evet, kötü oynuyoruz, ama böyleyken kazanmamız çok iyi. Bu maçta iyiye giden yönlerimiz şunlar, geriye gittiklerimiz ise şunlardı vari bir yorum. Önyargıyla bakıp yanlış algılamış olmam da olası, bu da mümkün. Ama benim algılamam şu ki takım sadece övülüyor, kazanırken de eleştiriler yapılması olabilir, ahlaklıca, abartıya kaçmadan eleştiriler yapılmıyor, sonra skor alınamayınca biraz kızıyor bu kitle. Ankaraspor maçı başlangıç olmak üzere bir düşüşümüz var, bu düşüşümüzün nedenleri de bana göre şu şu diyen yok. Başlangıç Ankaraspor maçıysa, düşüşün nedeni Elano'nun varlığıdır yorumu yapılabilir, bahsolan maçta Arda'nın solda başlayıp çok çok ve çok verimsiz olduğu düşünülürse. Daha derine gidip başka nedenler de söylenebilir. Ama bu odakta yazılar görmedim, hatırlamıyorum. Skibbe oyuncuları dinlendirmediği, takımı fiziksel olarak çok aşağıda tuttuğu için çok eleştirildi, bu açıdan büyük takım hocası değil eleştirileri aldı. Doğrudur, ki bunun gibi özellikleriyle komple bir hoca değildir, ama yeni nesildir. Rijkaard'ın Skibbe'nin bıraktığına çok önemli eklemesi fiziksel yüklemesi oldu. Galatasaray, o klasik temposuz oynayan veya 4 defans-2 orta saha-4 hücumcuyla oynayan veya teknik ama fiziksel olarak düşük, bu tiplerden herhangi birini gösteren, başaltı lig (Rusya-Ukrayna-Yunan ligi takımları vs. Şahtar gibi, Dinamo Kiev gibi) takımlarından biri olmaktan çıktı. Daha komple bir takım oldu. Buna karşın dünkü maçın son 10 dakikasında, daha geniş bakarsak son yarım saatinde fizik olarak çok düşük bir Galatasaray vardı yine. Bu paragrafın özeti ve sonucu şudur arkadaşlar. Bu bir Skibbe-Rijkaard karşılaştırması değil. Skibbe'nin aleyhine olan psikolojik etkenler Rijkaard'ın, tersine, lehine işliyor. Taraftarın takım üzerinde sorun yaratmaması, oktan bok yapmaması çok güzel ve çok önemli. Karşı yakada Fenerbahçe çok güzel skorlar almasına karşın Galatasaray'ın tam tersine sürekli eleştiri alıyor taraftar grubundan. Halbuki çok kesin çizgilerle ayrılmıyor bu iki takım. Oyuncu değişikliği hamleleri Rijkaard hamleleri, hoş hamleler, ama bir de Güiza ısrarına veya Gökhan Gönül'ün sonuçlandırdığı bilmem kaç pas sonucu atılan sezonun en güzel golüne bakalım, emin olun Galatasaray blogları şu kadar dakikada şu kadar pas yapıldı, şu ayaktan şu çıktı gibi ibarelerle bunlar üzerinde çok durur, hikayeler yapardı. Rijkaard eksenli abartılı teknik yorumları komik, burası Rotterdam değil vari olanları da çirkin buluyorum.

Hertha Berlin ve Benfica maçları, bunlar benim izlediğim dönemde en keyif aldığım Galatasaray Avrupa maçları oldu. Ligde altıncı da olsa ısrar etmemiz gerek denilen Rijkaard değil Skibbe olsa, bu sene aynı adam takımın başında olurdu. Avrupa hikayesi farklı sonuçlanır mıydı derseniz, herhalde değişen bir şey olmazdı, çünkü Bülent'in başında olduğu takım Skibbe'nin takımıydı ve oyun da o dönemden kalmaydı, sonuçta Skibbe'nin varlığıyla farklı boyut kazanacak bir şey, bir değişken yoktu. Şimdi daha büyük şeyler beklediğimiz, daha iyi bir teknik kadroya sahibiz. Rijkaard konumunda bir teknik direktörden beklenecek hamleler yapması, 3lü savunması ve şansın diğer tarafta oluşu onu memleketine geri gönderdi, ben bir kez daha o günleri anmış ve kendisine teşekkür etmiş olayım. Varsın Arda Turan Skibbe'ye saygı duymasın.

Takımın bugünkü durumuyla ilgili yazacaklarım fazla değil. Rijkaard'ı seviyoruz ve güveniyoruz, oynamadan kazanmanın sevincini yaşıyoruz. Görünen o ki ligde Fenerbahçe'den başka rakibimiz yok ve Avrupa'da güzel şeyler olabilir. Bugün okulda bi arkadaşım 'abi Rijkaard uzun süre bu takımda kalmak istiyorum demiş' dedi. Şu zamana kadarki izlenimimden bunun politik değil de içten bir söylem olduğunu sanıyorum, böyle umuyorum aynı zamanda ve belki de daha çok ikincisi. Rijkaard'ın kariyeri toparlamayı değil de, bir süre nispeten uzak bir diyarda rahatlık ve huzur, bir rehabilitasyon istediğini, 3-4 sene kadar takımda kalmak istediği sonucunu çıkardım sanki, bu zamana kadar olanlarla yorumlayarak. Neyse bu çok da önemli değil.

Üslubunu en sevdiğim Borges'tir.

Harika James Milner

Herkese iyi bayramlar, iyi sabahlar. Bu saatte (09.00) Aston Villa yazısına başlamak ironik. Telefon zırlamasıyla uyanmış oldum, sonra da kalkmış bulundum, olaylar böyle gelişti. Yoksa bilindik bayram adetlerinden değil, o işlerle pek aram olmadığı blog biraz karıştırılıp yorumlanabilirse görülecektir. Yine de herkese iyi bayramlar tabi ki. Bununla beraber Aston Villa... Takım, taraftarı son zamanlardaki gidişatıyla çok sevindiriyor, hele ki bazı adamlar var, havalarda uçurtuyor. James Milner bu adam benim için. Ashley Young'a karşı çokça cephe alışım yine eski yazılardan temin edilebilir' -kolaylık olsun diye dipnot olarak ekledim-, belki de bu yüzden Milner'a daha sempatiyle baktığım, sürekli daha iyi bir oyuncu olarak algıladığım söylenebilir ama adam iyi yahu! 2 maçtır harika oynuyor! Birmingham maçında bal yapmayan arı rolündeydi, Sabri Sarıoğlulukları da oldu aynı maçta, ama diyorum ya, bu adama bir şekilde bağlandım gibi, o yaptığı hareketler de olumlu karşılandı bende. O'Neill da oyundan almadı, teşekkür ettim. Bu duygularımı baştan söyleyeyim. Düşüncelerde elbet farklılıklar olabilir. Benim dikkatimi çeken Milner; genel taraftar kitlesiyse Collins'e, Collins-Dunne ikilisine hasta. Bu adamlar da aynı ölçüde harika, Davies-Laursen sonrası yeni ikiz kuleler bunlar oldu, ki olay savunma yönüyle de bitmiyor. Derbi maçından sonra Villa Blog'a bakıyordum, bir yorum dikkatimi çekti. Collins'in Reo-coker'a milimetrik bir pas geçirdiğini söylüyor, bu yönüyle de öne çıkartmış. Ben fark etmemiştim bunu. Çoğu zaman maç izlerken dağıldığım anlar oluyor, dalıp gittiğim dönemler, tanıdık insanlardan oluşan kalabalıkta maç izlediğimde belki de bütün maçı bu durumda izliyorum. Birçok kişide de böyledir. Bazen gerçekten de bir oyuncuyu özel olarak izlemeye çalışmadığımda o oyuncu hakkında fikir sahibi olamam. Çok ciddi söylüyorum ki şimdinin Barcelonalısı Çirginski hakkında çevreden duyduklarım üzerinden bir yorum yapabilirim ancak. Halbuki bu adamın maçlarını iki-üç kere izledik geçen sene. Bende bir fikir oluşturmadı, gördüğüm Şahtar'ın uyutan oyununda çok geride bekleyen iyi bir süpürücü olduğu. Konuyu buradan Aston Villa'ya getirirsek, Collins-Dunne ikilisinin savunma performansının çok üst olmasına ben de katılıyorum, buna kendi gördüklerimle onay verebilirim, ama ikisinin de paslarının bu derece iyi olduğunu fark etmemiştim. Dün izlerken özellikle dikkat ettim, hatta yarın akşam bloga yazar da bloga bir faydam dokunur diye düşünmüştüm. Şimdi net hatırlamıyorum bakın, ama Collins'in bir veya iki pasından -bu paslar hakkaten milimetrik, nokta, yumuşak paslardı- çok etkilenmiştim, Dunne'ın da 4-5 hazırlık pası sonrası, blok olarak ileri gelen rakip takımın arkasına, sol kanada çok iyi bir pas gönderdiğini biliyorum. Collins'in boyu 1.93 ve açıkçası görünüşüne bakarak hantal bir oyuncu bekliyorsunuz. Öyle değil. Bu yeni, üst ikilinin eksiği muhtemelen hız olacak, zamanı gelirse bir daha değerlendireceğim. Ve Gabriel Agbonlahor var... Onun için başka bir paragrafı uygun görüyorum. Rapid Wien elenişinden sonra düşüncelerimi kendime saklamışım, bunu göz ardı etmeden, o dönemden bugüne olanlardan da bahsedeceğim ayrıca.

Portsmouth bulunduğu yeri hak etmiyor. Arsenal maçında da izlediğimi hatırlıyorum bu takımı ama son günde oluşturulmuş kadro, kağıt üzerinde denge açısından bence gayet yeterli. Hücum elemanları eksik bu takımın, Piquionne dışında skor yapacak oyuncuları yok gibi gözüküyor, ama iyi bir orta sahaları var, direk pas oynamıyorlar, kaybettikleri altı maçta sadece Arsenal karşısında daha az pas yapmışlar. Defansta bir sakar adam var, bir de deli adam. Sakar olan Ben Haim, deli olan Belhadj. Hatta Belhadj'ın kategorisine Kaboul da dahil olabilir. Önceki maçları layıkıyla değerlendirmem mümkün değil, ama sorun oyunun hücum hattında değil savunma kısmında, böyle gözüküyor. Birazdan olayları Aston Villa tarafından anlatacağım ve sanki, takım çok önemli işler yapmış gibi görünecek, ama Pompey cephesinden bakarsak aslında bu maçı kendi elleriyle teslim ettiler. Villa'nın ikinci yarıdaki hayalet performansı; arada hortlayan, maçı bırakma karakterinden miydi, top rakipte daha fazla kalınca dengenin bozulması ve ilk yarının aksine rastgele uzun toplar atılmasından mıydı, Petrov-Sidwell'in pilinin bitip kafa ve ayağın birbirinden bağımsız çalışması mı? Üçü veya hiçbiri. Aston Villa ikinci yarıda berbat oynadı ve yine 4-4-2/4-5-1 karşılaştırmalarını gündeme getirdi. Nedeninin ne olduğunu kesin olarak bilemiyorum ama olayı açıklayabilirim. Bir kere ikili orta saha ilk yarıda da üstünlük sağlamamıştı, zaten ikili orta sahanın, iş top kazanma ve prese geldiğinde üçlüye galip geldiğini çok az hatırlıyorum, en son sezonun ilk maçında White Hart Lane'de gördüm. Ama buna karşın, ikili orta sahamız, karşıdaki üçlüye baskın gelemese bile, top daha çok Aston Villa'da kalıyordu, topla oynama yüzdesi bir ara %57 idi ve oyunu şekillendiren Aston Villa'ydı. Petrov'un ceza sahasına girdiğini, bu konuda çok ciddiyim, yaklaşık 6 aydır görmüyorum. Petrov ve Sidwell, üçlüyken ne yapacaklarını şaşıran bu adamlar o 50-60 metrelik alanı beraber gidip geldiler, arada ayak uzattılar, arada ani bir pres denediler. Bunlar çok hoşuma gitti benim, uzun zamandır bu kadar ileri gelen orta sahalar görmedim bizim takımda. Ve işte Petrov ceza sahası civarında, takım halinde hücum ederken kaybedilen topun ilk presini yapıyordu, kazandı topu ve dengesiz bi şekilde sağ çizgiye sürdü. Düşecek gibiydi sanki, en iyi ihtimal korner yaptırırdı, etrafı kalabalıktı, içerisi kalabalıktı. Belki bir karambol golü... Belhadj yardıma koştu, net bir şekilde penaltı yaptı. Avrupa Kupası maçından sonra penaltıcılık Young'dan Milner'a geçmişti (Bahsolan maçta Young penaltı kaçırdı, 10 dakika içinde bir penaltı daha oldu, Milner gole çevirdi). Milner kaçırmadı, iyi bir penaltı attı, golü yaptı. Üstünlük hala Aston Villa'da, bilinçli paslar yapılıyor, önce kısa garanti paslar, bunların çoğunluğu kendi alanamızda, sonra ufak çaplı bir direk top, ya kanatların önüne açılıyor, ya Carew alan yaratmaya çalışıyor. Zaman zaman Friedel'a bırakılıyor top, o da herkese ileri yapıyor, bir de böyle hücum deneniyor. İkinci gol de böyle geldi. Aston Villa, Friedel'ın başlattığı oyunlarda takım olarak sola yığıldı, bu senenin karakteri de aslında biraz bu: solda toplanmak. Sadece bu maçta değil, Fulham karşısında da mesela, Milner-Agbonlahor-Young, üçünün birden aynı bölgede olduğu anlar oldu. Milner'ın şutunun bloklandığı bir pozisyon var, İki pasta Milner ceza alanı sol çaprazında top almış oldu. Çok şaşırmıştım, ilk önce anlamadım, Milner top havaya atılırken koşmaya başladı diye düşündüm. Değilmiş, Friedel oyunu başlatırken oyuncuların büyük kısmı oraya toplanmış. İkinci gol Friedel'ın başlattığı bir oyundan geldi, bir anlık konstantrasyon eksikliği veya belki de yine sola top atılacağını düşündü Portsmouthlular. Ama Friedel ortaya attı, santranın biraz önünden Milner kafayla indirdi, Agbonlahor daha önce hiç görmediğim ama bu maçta iki kez gördüğüm üzere Ben Haim'e çok güzel bir vücut çalımı attı, vururken ayağı kaydı ama yine de köşeye gitti, 2-0 oldu. Öyle ya da böyle, Gabby'i ortadan kullanmak çok önemli; Downing'in gelişi bu konuda yardımcı olacaktır. Yazın vücut çalışmış Agbonlahor, hemen fark ediliyor, formanın kol-omuz bölümü farklılaşmış. Geçen günlerde Birmingham Mail'de bahsi geçti, takımdan herkesi outmuscle ediyormuş. İlk yarı 2-0 bitti, Portsmouth iki bireysel savunma hatasından iki gol yedi, kadere razı soyunma odasına gitti. İkinci yarı bambaşka bir Aston Villa var, top tutamıyor, savunma özenini kaybetmiş. Petrov geçen seneki etkileyiciğinden uzak, sadece bu maç özelinde değil ve takım acil değişiklik uyarısı yapıyor. Carew çıkıp Heskey girdi, ama bilinçsizçe uzun toplara devam edilince bu değişiklik anlamını yitirdi. Olan yine Heskey'e oldu, yine komik duruma düştü. Aktif dinlenme yapılacaksa bir orta saha alınabilirdi, takımın direnci yükselirdi böylece, bu da Sidwell-Petrov'u oyunda tutardı. Heskey 15 dakika sonra sakatlandı ve yerine Delph girdi, geç de olsa değişiklik gerçekleşti. Neyse ki üst üste üçüncü kez gol yemeden maçı bitirmiş olduk. Berbat savunma yaptı Villa, geri dörtlü esnekleşti, bundan öte beni bezdiren Petrov'un haliydi. Stiliyan Petrov, Reo-coker veya Darren Fletcher gibi akşama kadar koşan oyunculardan değil, ama her topa uçar, sıçar, zıplar, bazen acayip toplar kazanır, kontra başlatır. İkinci yarıda bir sürü top var ki kayıtsız kaldı hep bunlara. Hücum yönü gayet iyiydi, oyunun yönünü değiştiren ayarlı pasları var, ceza sahası civarına geldi, penaltı da yaptırdı. Peki ya Sidwell için ne söylemem gerekir, bilmiyorum açıkçası. 2li orta sahada ne yapacağını bileceğinden, bu sistemin ona uygun olduğunu düşündüğümden dikkatle izlemedim bu adamı. Dikkatimi çekmediğinden çok önemli bir katkısı da yoktu sanırım. Bazısı maçın en kötüsü olduğunu söylemiş, bir diğer kısım da gayet iyi olduğunu söylüyor. Bir sonraki 4-4-2 maçında izlemek gerek. Sonuç olarak Portsmouth'un hücumu gol atmaya yetmedi, yoksa daha iyi bir durumda bu Aston Villa ikinci yarı gol yer ve maçın sonunu stresle geçirirdi. Piquoinne'in çok güzel bir pozisyonu var, sol kanattan, laubali defans oyuncularını geçiyor, duvar pasını alıyor, sonra Friedel kurtarıyor. Bir iki tane de Boateng'e alan yarattı, onun uzaktan şutları yine kaleciden döndü. Maçın hikayesi böyle, bu kadar. Nigel Reo-coker hafta içinde teknik direktörle tartışıp eve yollandı, belki buna da değinirim yazı içinde.


Sıra geldi oyuncu değerlendirmelerine. Milner neden güzel, Young neden çirkin? Guardian tahtaları yardımcı olacaktır bu konuda. Bir de eski yazıdan alıntı var.

Bir oyuncunun pozisyonunu belirlerken bakılması gereken ilk şey hangi alanlarda oynadığıdır. Kesinlikle böyledir. Frank Lampard sahip olduğu özelliklerle baklavalı bir orta sahanın en öndeki adamını oluşturabilir, ama Lampard'ın kat ettiği bölgeler daha gerilerdir, onu asıl olarak orada kullandığınızda o özelliklerini daha net çıkarabilirsiniz. Keza Fabregas da öyle. Biraz daha esnek bir oyuncu Fabregas, ofansif orta saha oyuncusu gibi oynamaya daha yatkın, İspanya'nın final maçı kadrosundaki düzende veya Arsenal'in olası 4-2-3-1'inde oynadı, oynayabilir, ama asıl pozisyonu bence biraz daha gerisidir. Ashley Young. Bir yazı önce söyledim, gerçekten çok fazla özelliği var onun ve keskin bir oyuncu olmamasına rağmen onu bu kadar göz önünde tutan da takımın sisteminin uygunluğuyla beraber bu özellikleri. Ama oynadığı alan olarak, şu anki yapısıyla bir 4-4-2 oyuncusudur Ashley Young.

Ashley Young sivrildiği Aston Villa düzeninde hızlı sol kanat oyuncusu olarak bilindi. Hızlı, adam eksilten kanat oyuncusu. Capello'nun takım düzeninde bu oyuncu yapısına verdiği değer ve Lennon, Wright-Phillips gibi oyuncuların iyi sezon başlangıçlarıyla, bu oyunculara ilgi artmış durumda. Young, bunların aksine, etkileyicikten, iki senedir gösterdiği performanstan uzak. Bunu; hızlanacağı, açık alan bulamamasına bağlıyorum ve tabi ki her zaman en formda halinizde olamıyorsunuz. Bir anda hızlanan, böyle adam geçen bir oyuncu değil Ashley Young. Her yiğidin yoğurt yiğişi farklı; ilk adımı çok hızlı olanlar var, ayak hareketleriyle rakibinden kurtulan var, dar alan oyuncusu var, açık alan oyuncusu var, vesaire. Mesela ilk adımın hızlılığı konusunda Valencia'yı ligin en iyileri arasında görüyorum. Ronaldo'nun tekniği topla hızlanmışken değer kazanıyor, bu şekilde rakipleri yanıltıyor. Sabitken yaptığı cambazlıklar bana komik geliyor açıkçası, bu şekilde etkili olamıyor da zaten. Çok sağlıklı bir örnek olmayabilir ama La Liga'daki ilk maçında, Deportivo karşısında bu sıkıntıya sıkça düştü, birebirde sanırım maç boyunca adam geçemedi. Messi bu alanda en iyi oyuncu, Ronaldo da toplara en iyi vuran oyuncu olmasıyla ayrı. Buradan Ashley Young'a yapılacak çıkarım da Ronaldo'nunkiyle benzerlikler gösteriyor. Young'ın sahadayken duruşu biraz eğiktir, belden yukarısı 70 derece açıyla falan durur, 5-6 saniye rakibin üzerine üzerine gider, sonra sola doğru hızlanır, ortayı yapar. Orta yapmamışsa sol içle topu sağ ayağına geçirmiş demektir, muhtemelen yine ortayı açar veya belki de vurur. İzledikçe göz alışıyor. Rooney de soldan getirdiği toplarda önce hızlı gelirken, sonra şöyle bir yavaşlıyor, sağa çekiyor, sağ ayakla sol köşeyi görüyor, bu sene genelde böyle oldu. Daha üstün teknikli bir adam, Fernando Torres, bu hafta West Ham'a acaip bir gol attı, onun için açı pek fark etmiyor. Formda olduğu zaman. Young, topla hızlı değilken tekniği fazla da işe yaramıyor, şayet karşısındaki zayıf bir bek değilse ilk adımıyla farklılık yaratacak bir oyuncu da değil. Noat Samisa'nın onu Liverpool'a yakıştırması vardı. Liverpool'da muhtemelen doğru zamanlarda topla buluşurdu ve etkin olurdu. Şu ana kadar iyi değil ve bir büyük maç dışında, Liverpool maçı dışında da skora katkı yapamadı. Birmingham City çok sert bi takım, orta sahada pek çok kasap var, o maçta Young'a nefes aldırmadılar. Diğer maçlarda da vasatın altıydı. Daha çok şut atması gerek Young'ın. Grafikte görüldüğü üzere derbide sadece bir şutu var. Milner, Sabri Sarıoğluluk yaptı demiştim. Yine aynı grafikte var, çektiği altı şuttan bir tanesi bile isabetli değil Milner'ın ve bunların hemen hepsi de takımın en etkili olduğu hücumlarda atılan son şutlar. Hep o noktalardaydı Milner, hep denedi, hep koştu. Her yerdeydi, kaç ciğerle oynadı kim bilir. Belki maçın en kötüsüydü, sürüyle de kötü pas attı, ama ben seviyorum bu adamı. Milner, Ashley Young gibi kalmıyor, dinamik bir oyuncu. Agbonlahor'un yanına sokulan, ikinci forvet gibi oynayan oyuncu o. Carew'in oynadığı ve çabuk kopan Portsmouth maçında fark edilmedi, ama 4-5-1 düzeninde Gabby'e yaklaşan, o alanlara giren bilhassa oyuncu James Milner. Sidwell de elinden geleni yapıyor ama onun katkısı içeriye açılan ortalarda oluyor ancak. Sürekli deniyor Milner, bunun dışında ortaya geliyor, sağ beke geliyor, sola destek veriyor. Böyle dinamik oyuncuları çok seviyorum, Milner'ı, Pienaar'ı, Palacios'u, Anderson'u, bu adamların oyununu çok beğeniyorum. Keşke Young'dan da Lennon veya SWP'nin verdiği katkının benzeri alınabilse, adam eksiltip çizgiye inen oyuncunun verdiği katkı.

Bayramın ilk gününde olması nedeniyle Manchester derbisi kaçtı. Geniş özeti izledim, ne biçim maç olmuş. Robinho muhtemelen bu takımın karakterini bozacaktır, hele ki yerine geçeceği adamın gerek hızı gerek kişiliği olsun bu takım karakterinin bir vücutta toplanmış hali olduğunu düşünürsek. Bellamy müthiş oynadı. Solda o, sağda SWP, ortada Barry-Ireland, forvette Adebayor-Tevez. Ireland ve Barry'nin olduğu bir orta sahayla dönemin pek çok teknik direktörü sanırım üçlü orta sahayı öngörürdü. Hughes farklı düşünüyor, ister istemez Sir Alex'in öğrencisi olduğunu hatırlatıyor. Kötü de yapmıyor hani. Acaba maç neden o kadar uzadı, hiçbir fikrim yok. Bilgisi olan yorumlara not düşerse çok sevinirim. Everton'ın maçını da banttan izledim sonra. Heitinga'yı beğendim, ama Arteta'sız Cahill, duran toplar dışında sanki pek etkin değil. Everton sol tarafı çok iyi çalışıyor; Big Sam kontenjanından sağ beki almış Salgado, orada çok zayıf kaldı. Bu sene Blackburn'de öne çıkacak oyuncu David Dunn olabilir, çok da iyi bir maç çıkarmadı, ama öyle gözüküyor. Ancelotti'nin Chelsea'si henüz maç kaybetmedi ve kaldığı yerden devam ediyor. Sezonun oyuncusu Rooney olur demiştim ikinci-üçüncü hafta gibi ama yok, herhalde Drogba olacak. Sadece kağıt üzerinde görülen, 6 haftada 5 gol, 4 asist. En son Chelsea maçı izlediğimde takımın düzeni uğruna Anelka daha savruk bir görevdeydi, bunun etkisiyle oyunun skor yönüne fazla katkısı yok, Lampard'sa her zamanki işini yapıyor, Ballack daha aktif ve Ashley Cole 2 senede attığı gölü 1 aya sığdırmış durumda. Jirkov alınırken akılda baklavanın solunda kullanılması, sol bek-sol orta saha rotasyonunu Malouda-Jirkov-Cole'dan oluşturmak vardı büyük olasılık. Baklavadan 4-1-2-1-2'ye geçişle Malouda'nın rolü çalındı, Jirkov da bu kadar iyi bir Cole varken anca Cole sakatlanırsa öne çıkar gibi geliyor bana. Duruma göre Mikel-Essien beraber kullanılabilir ama Deco ve Joe Cole'un sağlıklı olduğu bir kadro hücumda kesinlikle çok rahatlık sağlayacak. Bu 11'de (Deco veya Cole'un olduğu), Anelka'nın rolü de çalınmamış olacaktır ve daha önce söylediğim gibi, Lampard'ın da orta ikilide görev alması, sanki daha uygun, bu açıdan da iyi olacaktır. Tottenham 2 maç üst üste kaybetmenin sıkıntılarını -ve dar kadronun sıkıntılarını aynı zamanda- yaşayabilir Burnley karşısında. Coyle'un takımı deplasmanda da iyi olduğunu göstermek zorunda, henüz Turf Moor dışında golleri yok. Aston Villa, Blackburn'le oynuyor. Neyse ki deplasmanda, 3 puan banko.

'Benim Young’la ilgili düşüncem bellidir; oyun şekli gereği çok göz ardı edilen Milner’dan bence geridedir. Ama takım için çok önemlidir ve değişik bir oyuncudur orası ayrı. Rahat adam geçebilen bir yapısı yoktur aslında, ortaları da abartıldığı kadar değildir, sadece bu sistem onun için çok çok çok uygundur. Aaron Lennon’dan farkı frikik atabilmesi, daha iyi şutlar çekebilmesidir, ayrıca nispeten çok çok daha iyi orta açabilmesidir, çünkü Lennon kaç senedir orta yapmayı öğrenememiştir. Ondan daha bir kanat oyuncusudur başka özellikleriyle ve bakın söylüyorum yine kaliteli oyuncudur. Ama bana fazla abartılıyor gibi geliyor hep. Çok özelliği var, farklılık yaratabilecek bir kanat oyuncusu, Lennon veya Wright-Phillips delici oyuncular olmalarına rağmen Young delici bir kanat oyuncusundan fazlasıdır. Ama şu an en büyük sorunu silik oluşu, bazen çok iyi, bazen çok kötü oynaması ve keskinlikten uzak oluşu. Zamanla çok büyük bir oyuncu olacak, ama şu an, abartıldığını, keskin bir oyuncu olmadığını düşünüyorum. 2008/08/19, Sihirle 'Arry

Arda ve Elano nasıl beraber oynar?

Bir Galatasaraylı olarak, Galatasarayla ilgili ilk defa gerçek bir yazı yazacak olmam ilginç. Bunun nedeni basit aslında. Bu işi gerçekten iyi yapan, bu işe gerçekten zaman ayıran insanlar var ve benim de üstüne ekleyecek bir şeyim yok. Keita transferi sonrası Galatasaraylı bloglar Arda'nın orta üçlüye kayacağından haber vermişti bizlere, televizyonda rastladıklarımsa Arda'yı böyle kullanmanın doğru olmadığını veya ilginç olduğunu düşünüyorlardı. Bir iki NTVSpor yorumcusu beğenmemişti herhalde, Hıncal Uluç yazık olur demiş olabilir, Mert Aydın da değişik bir düşünce gibi bir ifade kullanmıştı. Mert Aydın'ın zaten tutkulu yorum yapanlardan olmadığını biliyoruz. Şimdi benim düşüncem, taktiksel yaratıcılığın üst düzeyde olduğu, dolayısıyla pek çok şeyi bekleyebileceğimiz bir ortamda Galatasaray'ın Arda ve Elano'yu nasıl kullanabileceği, bana göre nasıl kullanması gerektiği. Böyle bir yazıyı kesinlikle yazmazdım, ama etrafta gerçekten buna yakın bir düşünce görmedim, yazma ihtiyacı duyuyorum.

Bir oyuncunun pozisyonunu belirlerken bakılması gereken ilk şey hangi alanlarda oynadığıdır. Kesinlikle böyledir. Frank Lampard sahip olduğu özelliklerle baklavalı bir orta sahanın en öndeki adamını oluşturabilir, ama Lampard'ın kat ettiği bölgeler daha gerilerdir, onu asıl olarak orada kullandığınızda o özelliklerini daha net çıkarabilirsiniz. Keza Fabregas da öyle. Biraz daha esnek bir oyuncu Fabregas, ofansif orta saha oyuncusu gibi oynamaya daha yatkın, İspanya'nın final maçı kadrosundaki düzende veya Arsenal'in olası 4-2-3-1'inde oynadı, oynayabilir, ama asıl pozisyonu bence biraz daha gerisidir. Ashley Young. Bir yazı önce söyledim, gerçekten çok fazla özelliği var onun ve keskin bir oyuncu olmamasına rağmen onu bu kadar göz önünde tutan da takımın sisteminin uygunluğuyla beraber bu özellikleri. Ama oynadığı alan olarak, şu anki yapısıyla bir 4-4-2 oyuncusudur Ashley Young. Yine o yazıda söylediğim gibi, O'Neill'ın değişebilir (bana göre değişebilir) yapısında oyunculara yön verip vermeyeceğini de görmüş oluruz, belki 4-3-3 oyuncusuna kayar. Buradan Kewell'a, Arda'ya, Keita'ya, Elano'ya geliyorum. Kewell özellikle bu sene 4-3-3 diye klişeleşen düzenin sol tarafındaki bence en olmuş oyuncu. O düzeni sahaya yansıtmak istiyorsanız, bence en olmuş adam odur. Keita da sağın banko adamıdır. Aydın bunların alternatifi. Arda'nın Galatasaray'da ortada kullanılmasının nedeni ondan en verim alınabilecek bölgenin orası olması. Ama Estonya maçında gördük ki Arda kanattan acayip etkili bir adam ve kanat meziyetleri daha üst. Bunda tabi ki senelerce kanatta oynaması etkili. Bir kere topun sürekli Arda'da olması lazım, top az geldikçe oyunda silikleşiyor, top az geldikçe de bunları verimli kullanamıyor veya öyle gözüküyor. Son lig maçında solda başlayan Arda çok etkisizdi, top onda olmadığı zaman bir değeri yok, bununla beraber bu şekilde solda oynadığı zaman ondan yapılması istenenler farklı ve takımda bir dengesizlik oynuyor. Arda'nın önceliği oyun kurmak, yani özenti tabirle playmakerlık yapmak olmalı, Estonya karşısında harikaydı, daha ne beklenebilir bu adamdan dedirtti. Oyun kuruculuk derken takımı harika yönlendirdi, bu sadece paslarla değil. Buradan iki şey çıkıyor. Arda'nın mutlaka topla çok buluşması lazım, takımı yönlendireceği, oyun kuruculuk yapabileceği bir serbestliği tanımanız gerekiyor ve bir de kanatta oynayabilirse kaymağı olur, orada da meziyetleri var. 2 gün önceki maçın gösterdikleri, anımsattıkları bunlar. Galatasaray'da böyle bir rol yok, milli takımda var. Galatasaray'da solda başlayan Arda takımın hızını kesecek ve dengesini bozacaktır bir nebze, ama bundan önemlisi Arda'yı verimli kullanamıyorsunuz. Solda olduğu zaman bir şey değişmiyor: bir pasla, bir çalımla skor değiştirebilecek oyuncu kimliği. Ama oyuna ağırlığını koyan yapısı kayboluyor, daha doğrusu, bu pek de mümkün olmuyor. Galatasaray'ın 4-4-2'ye dönme olasılığı, Tony Pulis'in uzun top oynatmama olasılığıyla eş değer. Böyle bir yapıyı kaldıracak kadrosu da yok Galatasaray'ın. Öyleyse bu paragrafın çıkarımı şu: Arda'nın Galatasaray'daki yeri orta üçlü, milli takımdaki yeri 4-4-2 soludur. O milli takımın sağ kanadı Hamit'in, orta ikilisi de Topal-Emre (Aslında Nuri'nin olabilirdi, olmalıydı)'nindir ayrıca.

Peki Elano n'olacak? Geçen sene Kewell'ın yarattığı sorunların benzeri, sistemde yer bulamayan yıldız oyuncunun yaşattığı sorunlar yaşanır mı? Elano ortada oynayabilir, sorun bu değil. Ama dediğim gibi Arda'nın kesilmemesi gerekiyor ve ikisini de ortada kullanmak akıllıca değil. Orta sahanın hiçbir esprisi kalmıyor. Elbette savunma direnci düşecektir ama sorun bunun dışında bu oyunculardan hangisinin daha geride konuşlanacağı. Sürekli Xavi-Iniesta'lardan gidiliyor ya, bunlardan hangisi Xavi olacak öyleyse? Görünen 4-1-5'e döner, iki tane oyun kurucu serbestliğiyle de bu iş yürümez. Elano ve Arda'nın bir arada olduğu takımda biri oyun kuran adam, diğeri forvet görevlerini üstlenmek zorunda. Önceki paragrafa dönersek, Arda Turan her türlü meziyetiyle ve çok ciddi silahlarıyla beraber bir forvet oyuncusunun kat ettiği bölgede oynamıyor. Messi ve Initesta benzetmeleri yapılırken Arda Turan'ın Messi olmadığını söyleyebilirim, oynadığı bölge açısından. Galatasaray maçlarını izledikçe bu adam Iniesta'dır dedirtecektir fakat Estonya maçında kanatta başlayan Arda'nın hiç fena Messi olmadığını da gördük. -Bu ve benzeri uç benzetmeler abartı anlamı taşımıyor, herkesçe bilinenlerin örnek verilmesi karşı tarafa düşünceleri aktarmada kolaylık sağlar. Bunun için arkaplanda bir hikaye olmasına, Rijkaard'ın bu oyuncularla çalışmış olmasına gerek yok. Delfouneso'yu Henry'e benzeterek daha somut bir oyuncu yaratabilirim karşıdakinde. Mamafih çoğu zaman değişik beklentiler de yaratır.- Elano ise Arda'dan daha bir forvet oyuncusu, yine oynadığı bölge, sahada kat ettiği alanlar açısından, bence bunu kesinlikle söyleyebiliriz. Oyunu kuran, topları dağıtan bir oyuncudan öte, böyle bir adamı orta çizginin diğer tarafında herhangi bir şekilde kullanabilirsiniz. Diego veya Alex tarzında, ortodoks bir oyun kurucu değil. Onu ilerideki üçlünün efektif elemanlarından biri olarak kullanmak, Arda Turan olmasaydı bile daha doğru olurdu belki de. Bu açıdan, Afrika Uluslar Kupası'nın başlamasıyla zaten sağ açığa kayacak, Kewell da sola geçecek. Benim düşüncem artık takıma girme zamanın geldiği şu dönemde sol açık olarak kullanılması, ama bu şekilde kullanım özellikle Caner Erkin'in de sol bek olarak başlamısıyla çok değişik olabilir. Ters ayaklı Elano'nun hem fiziksel hem zihinsel olarak içe kaçmaya meyilli olduğu, geriden Hakan Balta değil de Caner Erkin'in destek verdiği bir düzen. Bu düzende Arda yine o meziyetlerini gösterip oyun içinde etkili olacaktır ama oyun şekli olarak da muhtemelen daha bir Iniesta olacaktır. Taktik bilgisi günbegün gelişiyor Arda'nın, bence bu düzende daha da sağlamlaşacaktır. Bu bahsettiğimi çok net olarak görmeyiz muhtemelen, kadronun genişliği ve dediğim gibi Afrika Uluslar Kupası'nın varlığı, Elano'nun sağa geçme zorunluluğu bunu mümkün kılmayacak. Hakan Balta, son Galatasaray maçlarında ve milli takımda daha farklı oynadı, verimli değildi, ama hücuma çıktı, destek verdi, en azından faydalı oldu. Yine de Elano gibi Brezilya usülü bir açıkla etkisiz olacaktır, onun ikileyicisi Kewell'dır benim için. Şu Canerli düzende Mehmet Topal'ın varlığı da kesinlikle elzem olacak, takımın hızını kesmemesi şartıyla. Mehmet'in Hakan Balta'nınkine benzer bir kıpırdanış göstermesi gerek, ilk aşamada gereken bu. 50 metrelik nokta paslar atmasını beklemiyoruz da, hızlı, doğru paslar atmaya başladığında takımın değişmezi olacak. Benim için bu takımın uygulanabilir, en üst düzeni şöyledir: Leo Franco/Uğur-Servet-Güngör-Caner/Topal-Ayhan-Arda/Elano-Baros-Keita. Ama Keita'nın sola, Elano'nun sağa geçmesi bu söylediğime kıyasla çok daha olası.

Martin O'Neill'ın Aston Villa'sı

Barcelona herhangi bir kulüp değil. Mes que un club. Ama herhangi bir kulüpten bahsediyorsak eğer, teknik direktör istikrarı çok önemli, çünkü bu aynı zamanda takımın da istikrarlı olması demek, belirsizlik bulundurmaması demek. Kulüplerin kendine özgü bir yol çizmesi gerekiyor, bir hedefin, geleneğin sağlanması gerek. Barcelona'nın gelen gideni çok olur ama bazı temel değerler değişmez hepimiz biliyoruz. Kulüp yapılanması olarak değil ama benzer istikrar hikayesinde Alex Ferguson senelerdir Manhcester United'ın başında. Yalnız acayip medya mensubu havası takınıyorum ha, sanki bunları bilmiyordunuz. Doğru değil mi? Diyeceğim şuydu asıl, tamam istikrar çok önemli de, o zaman doğru adamı seçtiğinize inanmanız gerekiyor. Ya da aslında inanmaktan çok güvenmek gerek. Güven olduğu sürece hiçbir teknik direktör kovulmaz, ölene kadar mesleğini sürdürür. Başka kulüplere gitmez mi derseniz, gidemez, ütopik olaylardan bahsediyoruz, eğer herkes iş başı yaptırdığı teknik direktöre güvenseydi, kimse başka takıma da geçemezdi. E hepsi dolu canım! Tabi her takım çok ciddi planlı, programlı değil. Teknik direktöre herhangi bir çalışan gibi bakılınca 2 hafta sonra gönderilmesi doğal. Güven yok ki çünkü, e geleceğe yönelik bir hedefle de almıyorsunuz sonuçta. Denizlispor Erhan Altın'ı çok beğenerek aldı da hayal kırıklığına uğrayıp da mı gönderdi? Yoo. Bu olmadı, ötekini dene. E demek ki işi baştan yanlış yapmışsın. Şimdi teknik direktörler de farklı farklı tabi. Yatırım yapan takımların alacağı teknik adamlar farklı, asıl bunlarda sabır gösterilmezse saçmalık. Şimdi o yatırım yapan takımların yerine Aston Villa'yı, bunlardanın yerine de Martin O'Neill'ı koyun. Bu adama haksızlık etmeye başladığımı fark ettim. Bu yüzden böyle bir yazı var. Şimdi biraz aklayalım bakalım adamcağızı.

Martin O'Neill 57 yaşında. Öğrendiğimde şaşırmıştım, bilmem siz ne dersiniz? Kademe kademe buralara gelmiş birisi, künyesinde merdivenleri 5er 5 er çıktığı da oldu yazmıyor. Amatör lig takımlarında bu kariyere başlamış, sonra Wycombe Wanderers, sonra malumunuz Izzetli, Heskeyli dönem, Leicester City, aslında burda 5 merdiven atladığı söylenebilir: Celtic ve son olarak da Aston Villa. Bu yazıyı yazmaya başlarken her şey derli toplu olsun bir Martin O'Neill hikayesi dinleteyim diye başladım. Çok önemli gördüğüm, haksızlıkların yaşandığı geçen sezona sarıyorum filmi, kendi yorumlarımla bugüne kadarki gelişmeler neler acaba? Sezonun ilk dönemi çok, gerçekten çok başarılıydı takımın kendi standartlarında. Gabby hat-trickle başladıydı ki acayip bir hat-trick bu, 7 dakikadaydı sanırım, biri sol ayakla, biri sağ, diğeri de kafayla. Daha n'olsun? Sonra bu seneye de sarkan anlamsız bir ilk hafta mağlubiyeti vardı, şimdilerde Tuncay Şanlının takımı olarak bilinen Stoke City yendi bizim takımı. İvme yukarıya doğru gitti sürekli. Sistem özelleşti, yahu hakkaten acayip sezondu şimdi hatırlıyorum da. Sana ne elin gavurundan demeden de edemiyorum ama, hakkaten iyiydi be. Açık ara ligin en iyi kontraya çıkan takımıydı Aston Villa, Arsenal'i yenmişti 2-0, hem de ne güzel bir oyunla. Avrupa'da işler yerindeydi, hatta gençler de şans buluyordu. Bu all-English takımın bir sürü genç oyuncusu vardı ayrıca, Agbonlahor-Young-Carew bir anda ligin en verimli hücum üçlüsünü haline gelmişti. Takım yavaş yavaş, adım adım O'Neill'ın takıma haline geliyordu zaten bir süredir, bunun öne çıkarıldığı hikayeler dillendirilmeye başlandı. Bouma'nın çok ciddi sakatlanmasıyla Young'ın sola, Cuellar'ın sağa geçmesi, sonra sağın adamının Essien özentiliğiyle NRC'ye verilmesi; sezonun hikayesi hakkaten boldu ve ileriki yıllarda ne olacak, ne bitecek, bir eğitim oldu. Sezon içinde her şeye rağmen takım olgusu ve disiplini bozulmadı, bakın bu çok önemli, çünkü yerçekiminin gaddarca davrandığı o dönemde takıma güven kayboldu işte ve toparlanamayışın en temel sebebi bu. Cuellar'ı sağa, Young'ı sola şimdi koyun bakalım; sana da senin transfer politikana da diye sövmeye başlarlar adama. İşte fark burada. Yine herkes hatırlayacaktır, kulüp tarihinin deplasman rekoru kırıldı geçen sene, 13 maç boyunca kaybedilmedi. Hani geçen sene ileriki yıllarda yaşanacaklar için çok önemli olacak dedim ya, her türlü tecrübeyi, iyisiyle kötüsüyle yaşadı çünkü takım, işte onlardan biri de kadronun bu kadar dar tutulmaması gerektiğiydi. Takım bir ara üçüncülüğe kadar çıkmışken (ligin ilk haftalarında değil, fikstür yarılanmışken hem de) çözülmeye başladı, yavaş yavaş, ağırdan ağırdan. Buna mukabil oynanan oyun da iyice miskinleşti. Tek silahı kontra ataklar olan, hem fiziksel hem tekniksel olarak güçsüzlüşen bir takıma döndü. Bu yolda takım yine de çok ciddi bir hedefe odaklanmıştı, bağlar kuvvetliydi, taraftar arkasındaydı ve belli bir momentumla yola devam ediliyordu. Artık iyi oynanmadan kazanmaya başlamıştı takım, bu da mutlaka ki işte o momentumun sonucu. Çözülmeyi en net gözlemlediğim maç West Ham United maçı olmuştu. Rakibe orta sahayı teslim et, geride bekle, Young-Gabby-Milner da arada sıkıştırır, e yorulduk canım, hem sakatlarımız da var. Pas grafiğine baksanız guardian chalkboard'da, aman aman. Kesinlikle West Ham'ın hak ettiği maçtı, Aston Villa kötü olduğundan değil, West Ham iyi olduğundan hak ettiler. Aynı takımın (West Ham'ın) hak ettiği bir başka maç da Manchester United'a karşıydı, onda da Giggs sol çaprazdan vurup maçı bitirmişti. Bizim maçta Milner sağdan bi kaleyi göreyim dedi, Neill'a çarptı, gol oldu! Neyse sonra futbol tanrıları adaleti sağlamakla yükümlü olduğundan bu sefer Villa acayip acayip goller yemeye başladı. Defansı bir gömlek yukarı çıkartan adam, ayrıca golcü de bir adam, Martin Laursen sakatlanmıştı. Sonra futbol hayatı bitti. Ama bağlantıyı koparmadı, en son bu haftaki Fulham maçında Villa Park tribünlerindeydi. İşte takım böyle ite kaka giderken, hadi 10 maç kaldı, hadi 9 kaldı derken Moskova felaketi ibreyi birden terse döndürmüştü. Artık çok net biçimde hedefi gösteriyordu O'Neill: İstikamet Şampiyonlar Ligi. İlki İngiltere'de 1-1 biten maçın rövanşına, Moskova'ya, şimdinin Peace Cup kadrosunu götürdü O'Neill: Albrighton, boyu benim kadar olan Barry Bannan ve diğerleri. Çok çok çok büyük gürültü koptu, güven ortamının dağıldığı, O'Neill-taraftar iletişiminin koptuğu an o andır. Yoksa MON şu ana kadar hiçbir takımda taraftarla sorun yaşanmamıştır, özellikle Celtic'te, bir efsane olmuştur, başardıklarına bakarsanız kesinlikle hak etmiştir de. Kutsanmış adam oldu orada taraftarca, the Blessed Martin. O andan sonra her türlü yöntemi eleştirilmeyi başlandı, sürekli eleştiriler, geçmişteki başarılar, bu adamın nasıl bir yapısı olduğu ve her şeyden önemlisi bu takımın aslında amacının geleceğe yatırım olduğu unutuldu, aynı ifadeyi, geleceği yatırımın unutulmasını şu Kriz yazısında da görebilirsiniz. Geçen sene eldeki oyuncular arasında Laursen, Barry ve çok iyi bir Ashley Young olunca bu hedef biraz daha kısa vadeye indirilmiş gibiydi, ama O'Neill'ın gelme amacı başından beri belli, temeli de attı ve şimdi meyvelerini almayı bekliyor. Transfer döneminin kapanmasıyla şu an aklımda hiçbir tereddüt yok, aynı geçen senenin ilk dönemindeki gibi hissediyorum. İşte güven ortamını sağlamış bakın. Buna rağmen hâlâ aynı şeyleri söyleyen de var, O'Neill ne biçim adamsın diyenler var. Ama sayı bir hayli azaldı ve denge sağlandı gibi geliyor bana. Değişik transfer politikası Dunne'ın da alınmasıyla anlam kazanıyor benim için. Reo-coker, Sidwell; Ashley Young'ın, Agbonlahor'un olduğu bir ortamda anlam kazanıyor aynı şekilde. Takım aynısını (dördüncü olmak) yeniden deneyecek, geçmişten dersler alarak, daha geniş bir kadro, rotasyon imkanıyla. Ama her şeyden önce 3-4 sene sonra çok dengeli ve sağlam bir kadro oluşturma amacı taşıyoruz, bu çok net. İşte benim buna olan inancım kaybolmuştu, güvenim azalmıştı. Daha geçen Liverpool galibiyeti sonrası dedim: Aston Villa hafta içi 2-0 kaybedip elenebilir de. Dengeyi yitirmiştik. Şimdi o görüş değişiyor biraz, yeniden eski birlik günlerine dönüş var gibi. Herkesin belli bir rekabet içinde olduğu, herkesin gelişmeye açık olduğu, belli bir oyun düzeninin yapılabileceği, takım içi huzursuzlukların olmadığı yeni bir takım. Ben umutluyum, işin teknik yönüne de daha alt paragrafta değineceğim.

Peki acaba neden bir güvenemedik bu safkan İrlandalıya? Pek çok taraftar Moskova'yı unutmadı, Rapid Wien eşleşmesinde de bunla ilgili birtakım olaylar da oldu. Bir başka grup, O'Neill's pets dedikleri gruptan Heskey'i sevemediler, çok kötü hakkaten Heskey, şu oyun düzeninde faydalı olamıyor -eğer zamanı gelene kadar takımdan ayrılmış olmazsa 4-4-2'ye dönme vakitleri geldiğinde, benim düşündüğüm oyun düzeninde çok çok yararlı olacak-. Şu anda biraz haksız yere eleştiri almakta. Bir grup 4-5-1 diye bas bas bağırıyordu, bunlar, muradlarına erdiler. Bir de her zaman eleştirilen yönü, aldığı oyuncuların kalitesinin düşük olması. Benim güvenimin kaybolduğu yer kesinlikle burasıydı, diğerleri ilgilendirmiyor, hatta yukarıdaki 'Kriz' yazısına yine dönerseniz, CSKA vakasında O'Neill'ın arkasında olduğumu da görebilirsiniz. Yahu O'Neill dedim, yeni bir takım inşa ediyorsun çok güzel, ama aynı ligten oyuncu almak her zaman pahalı olmuştur, hem çok para veriyor, hem kaliteyi aşağıda tutuyorsun, takıma zarar veriyorsun, 3 sene sonra Liverpool gibi kalacağız diyordum. Yine fazla harcandı bence, ama taşlar yerine oturduktan sonra gerisi çok da önemli değil. Bu yeni kadronun bozulması zor; kendi yıldızlarını da yaratacak hem -Gabby, Young, Milner, Delph- ve gelişim sürekli olacak. Halen yaratıcılıkla ilgili çekingelerim var, O'Neill'ın yaratıcılığı, kontra-ataktan başka şekilde hücum edilebilmesi gerekiyor. Oluşturulan kadroya bakarak bu konuda da umutluyum açıkçası. Geçen biri Monk'a benzetti MON'u, Adrian Monk. Kriminalle çok ilgilidir O'Neill. Davalar üzerinde yardımları falan da oluyor. Hukuk da okumuş. İşin bir de bu boyutu olunca değişik geliyor tabi, içimizdeki Monk.


Nicky Shorey'nin Portsmouth'a transferi iptal olmuş. Storrie diyor ki, Shorey düzenli ilk 11 oynamak istiyordu, ama bunu hiçbir takımda garanti edemezsiniz. Portsmouth da olsa reddetmek için bir neden gerekiyor işte. Gitmemesi kesinlikle iyi oldu. Şu anda en son olması gereken şey oyuncuların pozisyonlarında geçen seneki gibi değişikliğe gidilmesi veya kadro darlığı çekilmesi. Shorey gitse, Warnock bir başına kalacaktı yine orada. Hem böylece Bouma'yı aceleye getirmemiş oluyoruz, Bouma gerekirse 1 yıl daha oynamasın ama faydalı şekilde dönsün. Carew, Bouma taraftarın sevdiği adamlar bunlar. Carew alemci, ama Kazım gibi değil, kadrodaki genç-mağrur tayfadan farklı bir adam. Ben de severim, oyununu da çok severim. Laursen ve Barry'nin yerlerinin doldurulmasından bahsederken bir şey unutuluyor. Bu adamlar kadar iyisi var mı ki? Barry'nin yerine kimi alabilirdi Aston Villa? Diyelim ki bir şekilde becerildi ve Sneijder alındı, O'Neill'ın tüm bu transferleri anlamsız hale gelirdi o zaman bana. Şu anda kimsenin kimseden üstün olmadığı, laf olsun cümlenin albenisi olsun diye değil, hakkaten birçok farklı oyunu oynayabilecek, dengeli, huzurlu, Avrupa kupası işkencesinin de boşverilmesiyle tamamen lige odaklı bir kadro. Yeniden her şey çok güzel görünüyor takımda. Manchester City gibi ilk dördü hedeflemek için o kadar da büyük transferler yapmak gerekmiyor bazen. Güzellik şu ki, işte ben de bütün transferler artık anlam kazandı derken bunu da kastediyorum, bu sene dördüncülükle bitirilse seneye takımdan ayrılacak oyuncu belki Ashley Young olur, başka yok. Aston Villa'nın hedefi kısa vadede başarı değil, bir anda çok iyi bir takım olmak değil hedef. O'Neill bunun için gelmedi. O'Neill bu takımı eski şaşaalı günlerine döndürmek için geldi. İlk gün açıklaması, bu takımı eski günlerini, Avrupa'da başarılı olduğu günlere döndürecğim şeklindeydi MON'un. Bu da Sniejder'le, Van der Vaart'la olmazdı. Delph'le olurdu, Milner'la olurdu, Agbonlahor'la olurdu, Warnock'la olurdu. Ama hem Warnock hem Delph alınmasa böyle konuşmazdım. Warnock transferiyle Luke Young transferi aynıdır benim için. Senelerdir orta sıra takımlarında sürten, bir sonraki aşamaya geçebilecek, baş altı takım oyuncusu olabilecek, takım iskeletinin oluşmasında önemli pay sahibi olacak, yerli statüsünde oyuncu. Barry ve Laursen sonrası sadece bunlar alınsa derdim ki, ve dedim, fazla umutlu konuşamam. Belli bir kalitenin altında, amaçsız bir şekilde yerli oyuncuların alındığı takım yapıyor, ah keşke parayı bölye kullanmasa derdim. Ama Delph de geldi işte, sonra da Dunne. Ve Collins. O'Neill, Celtic'te de Leicester City'de de kontra atak başlangıçlı oyun tercih etmişti, bununla beraber duruma göre dizilim değiştirmekte sakınca görmediği söylenebilir. Hangi dizilim eldeki oyuncuları en iyi oyunculara en çok yer veriyorsa onu tercih ettiğini söylemiştim, misal Leicester'ın 3-5-2'si ve geçen senenin son bölümündeki 4-4-2'yi bu şekilde değerlendirmiştim. Milner'ı kesemeyeceğinden 4-4-2'ye dönmek zorunda kaldı. Bu konuda, dizilim konusunda güveniyorum ona. Ama acaba taktiksel açıdan da benzer yaratıcılığa sahip mi? Veya oyuncuların gelişimindeki rehberliği ne derece olacak? Bunları bilmiyorum. Bundan kastım, Delph'i yönlendirmesi onu bir 4-4-2 orta sahası mı yapacak, 4-4-1-1 orta sahası mı? Daha önce hiçbir takımda bu şans verilmemişti ona: dilediği gibi bir takım inşa etmesi. Celtic'e kadar çalıştığı takımlarda yaratıcılıktan, futbol sanatçılığından bahsetmek zaten ayıp olur, hepsi alt lig takımları. Celtic'te de farkı, değişik bir takım yaratması değil çok iyi bir takım yaratmasıydı . Bakalım bu konuda nasıl, yenileyebilecek mi kendini? Gabby'nin, Reo-coker'ın sağa, Luke Young'ın sola geçmesi ümit verici bu bağlamda. Delph'i çok merak ediyorum, O'Neill için bu konuda en büyük test bence o.

Düzen değişiyor dedi MON. Artık rotasyon da yapılacak. Herkes ayağını denk alsın gibi söylemedi tabi ki bunu, ama böyle bir sözü var. Şu kadroda, Ashley Young ve James Milner dışında yeri banko olan oyuncu yok, onlar da alternatifleri olmadığından bankolar. Ama şişkin bir kadro değil bu, karıştırılmaması gerekir. Takım içinde bu durumdan memnun olmayan belki iki kişi vardır, iki iri adam: Carew ve Heskey. Başka yok. Carew bu takımın en iyi oyuncusu(ydu) bana göre, şu an bu oyuncu Dunne da olabilir, hatta Milner da olabilir. Potansiyelli olmak farklı bir şey. Arda Turan geçen sene Harry Kewell'dan daha iyi değildi, şu an daha iyi olduğu söylenebilir. Ben bir konuşmada Kewell-Arda ikilisini Milner-Young'a benzettiğimi söylemiştim. Birinin katkısı çok net, Milner'ın, Kewell'ın, ama diğeri de çok acayip futbolcu, Young ve Arda. Yine de Carew, her çıktığı maçta golü atsa da sık sakatlanıyor ve Agbonlahor da senelerdir alternatifsiz olduğundan sene sonunu zor getiriyordu, böylece bu ikili alternatifli kullanılabilecek. Birbirlerini kesmeleri belki çok lüks takımın geri kalanına göre, bir de Carew öyle diğerleri gibi 23ünde değil, takımın ağabey tayfasından. O'Neill'a en çok güvendiğimiz konu bu ve benzeri konuları çözmekteki başarısı. Carew'le Gabby'nin dışında, Heskey bu takıma farklı oyun sunan üçüncü forvet oyuncusu rolünde benim için, bu işler hep kafamdaki gibi gitse Aston Villa öyle bir takım olacak ki, ah... Downing katılınca, o da bir başka oyun sunacak takıma. Şöyle sıralayım bakın bu oyunları.

1-Agbonlahorlu veya Carewli 4-5-1. Özellikle Villa Park'taki maçlarda Sidwell yerine hazır değilse bile Delph, Delph karakterinde bir oyuncu tercihim olur. Deplasman maçlarında çok iyi yaptığımız uzun top-hızlı adam kullanımını uygulayabiliriz, benim için hiçbir sorun yok. Şöyle yok. Bunu belli bir karakterle yapmamız gerekir. Uzun topla oynamak demek, vur ileri gitsin demek değil. Rakip zaten üstüne gelecek, sağlam bir orta sahan var, ve sağlamlığını uyumdan alıyor bu orta saha, savunma anlamında zaaf yaşamazsın. Sidwell'in hücum ederkenki sıkıntıları da olmaz deplasman maçlarında. Şimdi aceleci davranıyorum, Sidwell 5 maç üst üste oynasa da elbet problem olmaz, işler kağıt üstünde olduğu gibi işlemiyor. 3-4 hafta bu kadroyu bozmamak en doğrusu olacak. Sidwell'in sorunu şu bakın. Bir ofansif orta saha oyuncusu değil. 4-3-3'ün ofansif orta saha oyuncusu değil. Fletcher mesela, Manchester United'ın en olmuş orta saha oyuncusu. Klasik İngiliz oyununda pasları doğru yere göndermenin dışında da hücumlara destek veriyor. Ama Giggs'in yerine (Arsenal maçı) koyamazsınız. Sidwell biraz o Giggs rolünde oldu Fulham maçında, en azından Giggs'in kat ettiği yerlerdeydi diyebilirim. Aston Villa'nın kanatları içe kat eden oyuncular değil, Villa'nın oyunu da çizgiye inip orta açan bir oyun değil. Ortalar daha derinden geliyor hep, oyuncuların içe kat etmeleri kontra ataklarda (daha az uzun top oynamamızla, böylece rakibin daha az alan bırakmasıyla bu kontraların sayısı da iyice azaldı) veya çok sıkıştıklarında oluyor. Young bazen sıkışır solda, ortaya gelir, şöyle bir koşturur, sağa döner mesela. Bakın farkındaysınız, yine ortadan oynamak yok. İki hücumu var takımın, açık alanda çok şaşırtıcı bir şekilde kontra, sete sette de kanatlara getirerek oralardan ortalar. Bu ortaları tamamlayan adam Carew oluyordu geçen sene, Agbonlahor ve Young kanatlardaydı. Peace Cup'ta Heskey de eklendi ona, Albrighton'ın güzelim ortaları hep gol oldu. Fulham maçında Gabby tek forvet oynayınca içerisi iyice boş kaldı, çünkü Agbonlahor bir forvet olarak yetişmesine rağmen 2-3 senedir başka yerlerde oynuyor ve başka özellikler geliştirdi. Aslında iyi bir pasör ve iyi bir tutucuyla Wayne Rooney etkisi yaratılabilir. Ama maçta sürekli kanatlara inince sol kanadı tamamen harap etmemize rağmen ortada tamamlayıcı adam olarak Sidwell girdi, bence verimsiz de oldu. Deplasman maçında ofansif özellikleri yeterli, içeride değil. Yerleşim olarak 4-3-3 oynayan bir takımın üçüncü orta sahası gibi oynadı Sidwell, kanatlarsa 4-5-1'in kanatları gibi. Delph oynasa Agbonlahor'a ortadan oynama şansı da verilirdi, pas atar sonuçta bu adam, Gabby'i oyuna sokamazsa kendi bir şeyler yapar, olmadı o Gerrardvari şutlarından atar. Son 20 dakika dahi olsa oyuna alınabilirdi, belli ki pek güvenilmiyor henüz. İkinci gol Gabby'nin ortadan sürdüğü top sonrası geldi, ceza sahası dışından güzel vurdu, maçı da bitirdi. Sidwell'le Carew daha iyi gidebilir, Gabby'le de Delph. Heskey ise başka bir stratejiye daha uygun, şimdi ona geliyorum.

2-Heskey-Agbonlahorlu 4-4-2. 4-4-2'nin adını anmak yasak gibi taraftar arasında. 4-4-2lü günler benim için de tabu, ama 4-4-2 değil. Hele O'Neill'ın yeni şeyler deneyeceğinden umutlandığım bir ortamda hiç değil. Heskey'nin layıkıyla kullanıldığı ve gerçekten çok yararlı olacağı, eşeklikten kurtulacağı (Donkey Heskey) düzen bu. Eninde sonunda buraya varılsa keşke. Orta 3lünüz de yukarıdaki gibi olunca, 4-5-1'in forvetinden mutlaka bir yaratıcılık bekliyorsunuz, mecbursunuz. Orada Heskey tutsun, diğerleri oynasın olmaz, çünkü bence amaç 3lü tutsun, diğerleri oynasın şeklinde zaten. Young barındırdığı ofansif çeşitliklere rağmen oynadığı bölge açısından 4-4-2 kanat oyuncusu. Milner zaten öyle. Downing öyle. Kanatların halen verimli olduğu, Agbonlahor'un da çok ciddi biçimde öne çıkacağı bu düzende orta saha ikilisi muamma. Bir tane pas atabilen oyuncu olması gerekiyor, aksi takdirde saydıklarımın hiçbir anlamı olmaz. Geçen sezonun son döneminde olduğu gibi 4-2-4 olur sistemin görüneni. O dönem takım bıkmıştı, disiplinden çok uzaklaşılmıştı. Muhtemelen O'Neill da çocuklar yerden oynayın direktifini vermemişti. Halbuki zaman zaman andığım üzere bir daha belki de gelmeyecek Petrov-Barry orta saha ikilisi tüm bu stratejiyi mümkün kılardı. Bloklar arası mesafenin kısa tutulması, Heskey'e takım adına çalışması emri verilmesiyle box-to-box midfielder oyuncusunun eksikliği kapatılırdı, bu rol tüm takımca paylaşılmış olurdu. Zaten hepsi bunu yapabilecek oyuncular. Young'a sanki Ronaldo yakıştırılması yapılıyor oyunuyla alakalı ama bir Aaron Lennon'dan çok daha fazla alakalı savunmayla. Bu oyun, topun hızlılığını değil, pasın hızlılığını getirecekti ve belki bir süre için layıkıyla uygulanabilse Tottenham'a gıptayla bakmayacaktım ve artık bu ortamdan sıkılan Barry belki de bir sene daha kalayım, nasıl olsa kontratım bitiyor zaten diyecekti. Hiçbiri olmadı. Zaman içinde Barry'nin bıraktıklarını sürdürecek adam Delph şu an için pek güvenilmiyor dediğim gibi. Ama uzun vadede şu strateji Delph'le beraber işler, hatta daha da iyi olur, çünkü Barry kadar kafası çalışmasa da daha o box-to-box tanımına uygun bir oyuncu Delph. Keşke olsa keşke. Olduğunda, Manchester United'ın şu anki Berbatovlu düzenine yakın bir düzen olabilir, klası farklı ama ana hatları benzer. Tabi uzun vade, uzun vade diyorum da uzun vadede bu takımdan ayrılabilecek 3 oyuncudan biri Emile Heskey. Milli takımdaki yerin garanti diyen olursa MON faktörüyle bence kalacaktır, aksi takdirde çok uzun kalmaz, belki ikinci yarıda Liverpool'a ivme katmaya gider. Bu düzende Carew'e yer yok, düzeni aksatabilir, topu çok tutabilir. Üçüncü alternatif, gerçekçi alternatif değil ama ütopik alternatif Delfouneso olur. Gol atma işini Gabby yapacak, yani yapması lazım. Gabby muhtemelen tekniğinin zayıf olması ve boyunun uzun olmasıyla bir forvet olarak önümüze sunuldu, yoksa kesinlikle kanat oyuncusu olurdu. Bu hızla, peh. Ben yine Rooney diyorum. Oyun onun üzerine kurulunca ne biçim bir etkisi oldu Rooney'nin, Agbonlahor da kendi çapında benzer bir etki yaratacaktır eminim.

3-Üç tane kanat oyuncusu aynı anda. Ashley Young'ın olduğu sol kanada Downing transferi yapıldı yaz döneminde, ilk transfer bu oldu. Sonra, kadro darlığının baş gösterdiği Peace Cup'ta, aslında forvet olan Weimann Agbonlahor'u hatırlatacak şekilde sol kanada kondu O'Neill tarafından ve Ashley Young 4-4-1-1'in o işte anladığınız birini oluşturdu. Downing'in dönüşüyle muhtemelen -çok muhtemel- bunun benzeri bir 4-2-3-1 oynanacak. Delph bu oyunculara yetişenceye kadar böyle de devam edebilir bir süre. Fulham maçında Delph değil de Carew girdi oyuna, sağa Agbonlahor, orta üçlüye de Milner geçti. Böyle niyetleri var O'Neill'ın, o kesin. Sanırım ortadaki adam olarak Downing'i kullanmayı düşünüyor, sağ veya sol kanatları bozmayacak. Downing-Young-Milner'ın sürekli yer değiştirdiği değişik bir şeyler de düşünebilir bununla beraber. Everton'da görüp de heveslendiğim böyle değişik hamleler göreceğiz sonuçta, bu olmadı, yukarıdaki olur, o da olmadı en yukarıdaki.

O'Neill'a belli dayatmalarla bakmamak gerekiyor, gelecek parlak. Buraya kadar okuyan herkese teşekkürler, şunla bitiriyorum.

"But I also feel he is capable of not only playing on the left wing but also inside and off the centre forward too, which he has done at Middlesbrough to fantastic effect.

"I also believe he can play in off the right. In many aspects we are getting a multi-purpose player who, when fit, will be terrific for the club." Martin O'Neill