"Zamanla ufak tefek ayarlamalarla açıksız düzen en olumlu haline ulaşacaktır ama bu halde bile birtakım sorunlar yaşanacağını, hedef maçlarda, kanatları verimli kullanan takımların sıkıntı yaşatacağını ve ayrıca kanatları tekeline alan takımın da kendi oyununu kabul ettireceğini düşünüyorum. Bununla beraber şu an tam tersi gibi gözükse de gol atmakta daha az zorlanan bir Chelsea olacak, sistemin artısı bu. İlk maç diamond denen düzene daha yakında, tam anlamıyla öyle olduğunu düşünmüyorum, sahada ortadan hücumlarla sonuca gitmeye çalışan dizilim veremediğim bir takım vardı. Bu maç daha derli toplu, 4-1-2-1-2 oynayan bir takım gördüm ki kesinlikle daha ılımlı oldu, bir dizilim getirebildik en azından ve Lampard’ın daha geriden kullanılması ve onun rolünün Deco’ya verilmesinin ne kadar doğru olduğu görüldü. Ben açıkçası Ballack’ın farklılık katmadığını düşünüyorum bu takıma, sorun özelliklerinin olmamasında veya kalitesizliğinde değil, tersine ikisinde de dünya çapında bir oyuncu fakat eldekilere bir farklılık katmıyor."
Chelsea kağıt üzerinde bakıldığında sahaya 4-3-3 gibi diziliyor, ama Malouda ve Anelka'nın rolleri klasik kanattan yardıran oyuncular gibi değil, müthiş serbestlikleri var. Kanatlara açıldıkları gibi daha çok içte oynuyorlar, çizgi yine beklere kalıyor. Stil esasında aynı, Ancelotti'nin geldiği günden bu yana yerleştirmeye çalıştığı Ancelotti düzeni, dizilimse geçen senenin sonlarındaki düzenin yeni sezona yansıması. Malouda'nın bir gömlek atlayıp takımın bankosu olması, ve orta saha sayısının azalması böyle bir yola götürdü takımı. Ballack ve Cole ayrıldılar, Ancelotti'nin ağzından Cole daha yetenekli olsa da Benayoun'un ondan daha iyi bir taktik anlayışı olduğu söylendi. Chelsea'nin aradığı biraz bu, Yossi Lampard'ın alternatifi ve zaman zaman da Malouda'nın oynadığı bölgede oynayacak. Çok fazla orta saha oyuncusuyla oynanmasından dolayı, Ancelotti dönemini değerlerinden en bariz ayıran özellik rakibin üzerine kabus gibi çökmeleri ve çizgide oynayan açık oyuncularının kullanılmaması. Kanatların kutsanması yok, sadece sahanın her tarafını kullanıyorlar ve beklerle de genişlik sağlıyorlar. Geçen yıl Hull City karşısında oyun domine edilmesine rağmen zorlanmışlardı, Drogba'nın frikiği ve bir başka son dakika süper golüyle 2-1 bitmişti maç, ama kontrol Chelsea'deydi. Yukarıdaki paragrafta yaratıcılıktan endişelenmişim, bakıldığında ikinci versiyon takım bu yönden biraz daha geriye gitmiş, ama toplamda geçen senenin devamı olmasıyla daha oturmuş bir takım. 6-0lık galibiyet o müthiş baskının ve makine düzeninin, homojen yapının bir göstergesi olsa da skoru buraya getiren daha çok West Brom. Di Matteo maç sonu röportajında da dem vurdu, hemen maçın başında kötü bir frikik savunması yaptılar, dörtlü baraj kendi kendini bozdu, dönen topu Malouda tamamladı. İkinci gol, yine dörtlü baraj istiyor Carson, yine baraj kendi başına açılıyor, bu sefer direk gol. Üçüncü gol kornerden. Bunlardan sonra maç elbet kopuyor. Chelsea'nin karakterini gösterdiği bir maç ama rakibin hataları olmasa, sezon başı da olması itibariyle, Hull maçına benzeyebilir, daha zorlu geçebilirdi.
Mesela yukarıda görüyoruz, altıncı golde pası veren Anelka, golü atan Malouda, Chelsea'nin iki kanat oyuncusu. 4-3-2-1. Ligin açık ara en homojen takımı Chelsea, organize, oturmuş. Homojenliğin iyiyle kötüyle alakası yok, Manchester United da en az bu kadar iyi bir takım olabilir, ama daha ortodoks, gerek orta saha oyuncularının, gerek kanatların rolleri vs. Her takımın biraz yapmaya çalıştığı da bu, forvetlerin gol atmaktan başka şeyler de yaptığı, kanatların sadece çizgide olmadığı, gibi. Bunu çok iyi yapıyorlar, ve baş aktör Ancelotti. Yaşlanan kadro, hocanın Milan geçmişi de göz önüne alındığında soru işareti. Onun dışında, geçen seneden bildiğimiz, tanıdığımız, aynı yoldan devam.
Ferreira sarı kartlıyken rakibe sert girdi, hemen Ivanovic'le değişti. Yahu tamam da, 59 değil 60da çıksan oyundan, biz de 5 puan alsak fantezi ligden, hı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder